مقاومت سوسری آلمانی به پرمترین در بیمارستان آموزشی درمانی شهید بهشتی زنجان

روش بررسی: در این مطالعه ی نیمه تجربی، نمونه های سوسری آلمانی به صورت تصادفی به روش دستی از بیمارستان صید و در آزمایشگاه نگه داری شدند و هر یک از دو گروه سوسری آلمانی بیمارستان و سوش حساس آزمایشگاهی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. نرهای بالغ تفکیک و در تماس سطحی با مقادیر 15.62، 31.25، 62.5، 125، 250 و 500 میلی گرم پرمترین بر مترمربع سنجش زیستی شدند و تعداد نمونه های فلج شده در زمان های مختلف در همه ی گروه ها شمارش شد. هر کدام از مقادیر پرمترین در سه تکرار ده تایی انجام و برای هر مقدار یک تکرار ده تایی شاهد (سطح آغشته با استن) انجام گردید. داده ها با آزمون پروبیت تجزیه و تحلیل شدند و معادله ی خطی رگرسیون بین زمان تماس و درصد نمونه های فلج شده تعیین و از طریق آن زمان فلج شدن نیمی از جمعیت مورد مطالعه (kt50) در گروه های مورد بررسی برآورد شد.

یافته ها: بررسی 480 سوسری در دو دسته ی 240 تایی (60 شاهد و 180 مورد) نشان داد که مقاومت به اثر ضربه ای در تماس با پرمترین در نمونه های بیمارستانی وجود دارد. در دوز تماسی 15.62 میلی گرم پرمترین بر مترمربع، نمونه های بیمارستان ناهمگن بودند و نمونه های مقاوم از حساس تفکیک می شدند (p=0.0004). در این دوز میزان kt50 در نمونه های بیمارستانی63.6  دقیقه (با حدود اطمینان 95 درصد 60.37 تا 67) و در سوش حساس 22.42 دقیقه (با حدود اطمینان 95 درصد 20.28 تا 26.65) بود و نسبت مقاومت در نمونه های بیمارستانی به 2.83 (با حدود اطمینان 95 درصد 2.72 تا 2.96) می رسید.

نتیجه گیری: با توجه به وجود مقاومت به پرمترین، مطالعه ی ماهیت ژنتیکی مقاومت، مقاومت متقاطع در مقابل حشره کش های جدید و ارزیابی آن ها در کنترل سوسری ضروری می باشد.