بررسی قدرت تشخیصی آزمایش تجزیه ی ادرار در عفونت های ادراری کودکان

مواد و روش ها: این مطالعه به صورت تحلیلی از نوع مقایسه ی آزمون ها بر روی بیماران مشکوک به عفونت ادراری انجام شد. بیمارانی وارد مطالعه شدند که 72 ساعت قبل از مراجعه آنتی بیوتیک دریافت نکرده و قادر به جمع آوری ادرار به روش مید استریم باشند. هر نمونه ی ادرار علاوه بر کشت، از نظر تعداد لکوسیت و باکتری در هر شان میکروسکوپی و وجود خون، پروتیین و نیتریت با نوار ادرار از نوع behring آلمان بررسی شد. معیار مثبت برای کشت، وجود باکتری با تعداد کلنی بیش از 10⁵ در نظر گرفته شد. در تجزیه ی ادرار، باکتری به هر تعداد و لکوسیت بیش از 5 عدد در یک شان میکروسکوپی و وجود پروتیین ⁺1، خون ⁺1 و نیتریت مثبت در نوار، مثبت در نظر گرفته شد. در نهایت هر کدام از شاخص ها با کشت ادرار مقایسه و میزان حساسیت و ویژگی، ارزش پیش بینی مثبت و منفی هر شاخص محاسبه شد.

یافته ها: 221 بیمار شامل، 163 دختر و 58 پسر مورد مطالعه قرار گرفتند. کشت ادرار در 69.6 درصد موارد مثبت شد. میزان حساسیت و ویژگی برای لکوسیت به ترتیب 86.3 درصد و 73 درصد، در مورد نیتریت 66 درصد و 84.3 درصد، پروتیین 56.9 درصد و 35.2 درصد، خون 61 درصد و 44 درصد و باکتری در ادرار 71.9 درصد و 71.8 درصد بود.

نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج این مطالعه نشان داد که بیشترین حساسیت مربوط به لکوسیت (86.3 درصد) و بیشترین ویژگی مربوط به نیتریت (84.3 درصد) است. با توجه به پایین بودن حساسیت، آزمایش تجزیه ی ادرار با استفاده از نوار behring یک روش مناسب برای غربال گری نمی باشد.