آرتروپلاستی دیسک مهره ای در درمان بیماری های دژنراتیو دیسک (پیگیری دو ساله)

مواد و روش ها: در یک مطالعه هم گروهی (کوهورت) آینده نگر، 21 بیمار (17 مرد و 4 زن) مبتلا به بیماری دژنراتیو بین مهره ای که از اردبیهشت 1386 تاکنون در دو مرکز درمانی یزد تحت درمان قرار گرفته بودند، بررسی شدند. بیمارانی که درد ناتوان کننده بالای 6 ماه داشتند و به درمان های محافظه کارانه جواب نداده بودند، تحت عمل دیسک آرتروپلاستی دیسک بین مهره ای قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران 5.7±36 (48-22) سال و میانگین زمان پیگیری 11 ماه (24-13 ماه) بود. میزان درد با «مقیاس دیداری درد»، از کارافتادگی براساس معیار ناتوانی «اُسوِستری» (oswestry disability index) و رضای  بیماران در 3، 6، 12 و 24 ماه بعد از عمل ارزیابی شدند.

یافته ها: کاهش میزان درد و از کارافتادگی بیماران در فاصله کوتاه بعد از عمل و در فواصل بعدی از نظر آماری معنی دار 86% .(p<0.05) بیماران (18 بیمار) از نتیجه عمل راضی و میزان مصرف مسکن در آنان 81% کاهش داشت. عوارض عمل در این مطالعه در حد صفر بود.

نتیجه گیری: کارگذاری دیسک بین مهره ای یک انتخاب درمانی قابل قبول در موارد خاص است. حفظ حرکت مهره ها و عدم ایجاد فشار اضافی روی مهره های جانبی به علت فیوژن از محاسن دیسک آرتروپلاستی است که در بررسی کوتاه مدت عارضه چندانی ندارد. توصیه می شود در مطالعات بعدی عوارض طولانی مدت این عمل بررسی گردد.