ترمیم ضایعات کپسولولابرال بالایی شانه با کمک آرتروسکوپی (بررسی کوتاه مدت)

مواد و روش ها: در این مطالعه که به صورت بررسی موردها (case-series) از اردیبهشت 1383 تا خرداد ماه 1387 در تهران انجام شد، 29 بیمار (23 مرد و 6 زن) با میانگین سنی 26 سال (36-19 سال) و میانگین زمان پیگیری 31 ماه (47-12 ماه) پس از درمان ضایعات لابرال فوقانی شانه توسط آرتروسکوپی، مورد بررسی قرار گرفتند. 13 نفر از آنان ورزشکار بودند. از این تعداد 7 نفر سابقه ورزش «بالاتر از سطح شانه» 6 ,(overhead) نفر سابقه ورزش های دیگر را داشتند. این بیماران شامل 8 بیمار نوع 17 ,i بیمار نوع 3 ,ii بیمار نوع iii و یک بیمار نوع iv ضایعه «سلاپ» (slap) بودند. در 7 بیمار پارگی روتاتور کاف به صورت جزئی وجود داشت. در بیماران نوع i دبریدمان و در نوع ii دبریدمان و دکورتیکاسیون لبه گلنویید و بخیه با قلاب، در نوع iii دبریدمان و اکسزیون و در نوع iv دبریدمان و ترمیم قلاب تاندون «بای سپس» انجام گردید. سپس بیماران با مقیاس شانه دانشگاه کالیفرنیا  لوس آنجلس(ucla)(university of california-los angeles shoulder scale) و بر اساس توان برگشت به سطح فعالیت های قبلی ارزیابی شدند. 

یافته ها: درمان جراحی آرتروسکوپیک «سلاپ»، بر اساس نمره مقیاس «کالیفرنیا»، در 23 نفر رضایت بخش و در 6 نفر با عدم رضایت همراه بود. 19 نفر به سطح عملکرد قبل از آسیب رسیدند. به طورکلی امتیازبندی مقیاس شانه «کالیفرنیا» و برگشت به فعالیت با نوع فعالیت ورزشی تناسب داشت و بیمارانی که ورزش های «بالاتر از سطح شانه» داشتند، امتیاز کمتر و برگشت به سطح فعالیت قبل از آسیب کمتری داشتند.

نتیجه گیری: درمان آرتروسکوپیک «سلاپ» شانه در بیشتر بیماران موفق است ولی درمان در بیماران با فعالیت های «بالاتر از سطح شانه» به اندازه سایر بیماران موفق نمی باشد.