نقش چهارسولفات اصلی موجود در دریا برروی بتن حاوی پوزولان در سن زیر 60 روز

عامل اصلی تخریب بتن های در معرض آب دریا، وجود مواد سولفاتی می باشد که این امر موجب تورم و افزایش حجم، کاهش مقاومت، کاهش دوام، کم شدن پایداری و در نتیجه کاهش عمر سرویس دهی در بتن می گردد، از آنجایی کبه پوزولان های جایگزین مواد سیمانی باعث بهبود و اصلاح رفتار بتن در برابر حملات سولفاتی می گردند در این مقاله سعی شده به بررسی و مقایسه رفتار بتن شامل 7 درصد میکروسیلیس، 10 درصد خاکستر بادی  10, (fly ash)درصد متاکائولن و 15 درصد زئولیت با درصد آب به سیمان یکسان بپردازد که بعد از ساخت نمونه ها آن ها را به مدت 7 روز در محلول آب آهک عمل آوری نموده و سپس آن ها را داخل محلول سولفات سدیم، سولفات منیزیم، سولفات کلسیم و سولفات آهن قرار داده و در سنین 7، 14، 28 و 60 روزه به بررسی رفتار مکانیکی از جمله مقاومت فشاری و کاهش وزن پرداخته و از سوئی تست غیرمخرب امواج فراصوتی (ultra sonic) را جه بررسی میزان همگنی و یکنواختی نمونه ها انجام داده و نتایج را با نمونه شاهد که فاقد پوزولان می باشد و در محلول آب و آهک معمولی عمل آوری شده، مقایسه می نماید.