بررسی تاثیر سرمایه فکری بر دوسوتوانی نوآوری با توجه به نقش متغیرهای جهت گیری نوآوری و قابلیت های پویا

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر سرمایه فکری بر دوسوتوانی نوآوری با توجه به نقش متغیر تعدیلگر جهت گیری نوآوری و متغیر میانجی قابلیت های پویا می‌باشد. در این مطالعه جهت نگارش مبانی نظری پژوهش و بررسی پیشینه پژوهش‌های گذشته، از مطالعات کتابخانه‌ای استفاده شد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی بوده و بر حسب روش تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کارکنان حوزه ستادی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد تشکیل می‌دهد. تعداد افراد نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران تعیین شد و از روش نمونه گیری تصادفی‌ ساده استفاده شده است. ابزار گردآوری داده ها چهار پرسشنامه سرمایه فکری، دوسوتوانی نوآوری، جهت گیری نوآوری و قابلیت های پویا برگرفته از مطالعه فرزانه و همکاران (2022) بود. جهت بررسی روایی از سه روش تحلیل عاملی تاییدی، میانگین واریانس استخراج شده و روش فورنل و لارکر استفاده شد. پایایی ابزار تحقیق با دو شاخص آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی بررسی شد.

به منظور آزمون فرضیه‌های پژوهش از مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که سرمایه ساختاری و سرمایه رابطه ای بر قابلیت های پویا در بین کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد تاثیر معنی دار دارد. قابلیت های پویا بر دوسوتوانی نوآوری در بین کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد تاثیر معنی دار دارد. قابلیت های پویا در تاثیر سرمایه ساختاری و سرمایه رابطه ای بر دوسوتوانی نوآوری در بین کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد نقش میانجی دارد. جهت گیری نوآوری در تاثیر قابلیت های پویا بر دوسوتوانی نوآوری در بین کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد نقش تعدیلگر ندارد.