ارزیابی فضای مبلمان شهری فضاهای گردشگری شیراز با استفاده از مدل تصمیم گیری topsis

در برنامه ریزی شهری و فرآیند توسعه کیفیت فضاهای شهری، ارتقاء کیفیت بصری–کالبدی مبلمان شهری در ارتباط با مدیریت گردشگری مهم می نماید. عدم توجه به ایجاد زیرساخت های شهری به ویژه مبلمان شهری، پیامدهای منفی متعددی را در ارتباط با جذب گردشگر به دنبال دارد. از آن جایی که شیراز شهری فرهنگی– ادبی، تاریخی و توریستی می باشد و هر ساله گردشگران داخلی و خارجی بی شماری از این شهر بازدید می نمایند. ارتقاء کیفیت بصری–کالبدی مبلمان و تجهیزات شهری اهمیتی دوچندان می یابد. هدف تحقیق حاضر ارزیابی مبلمان و تجهیزات فضاهای شهری شیراز در ارتباط با گردشگران می باشد. روش تحقیق مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، مشاهدات میدانی و به دست آوردن داده ها از طریق پرسش نامه بوده و تحلیل اطلاعات با نرم افزار spss صورت پذیرفت. همچنین برای ارزیابی و رتبه بندی مناطق نمونه از مدل تصمیم گیری topsis استفاده گردید. نتایج نشان می دهد که پراکنش و آشفتگی نامتعادل فضایی ناشی از تراکم اجزای مبلمان شهری و مکان یابی و پراکندگی نادرست، توزیع نامناسب و کمبود مبلمان در برخی فضاها، عدم هماهنگی محیطی با بافت قدیمی شهر، طراحی نامناسب، نامناسب بودن و عدم دسترسی به تجهیزات شهری و عدم تطابق با فرهنگ بومی به عنوان بارزترین مشکلات در محدوده های مورد مطالعه بوده است. همچنین با استفاده از مدل (topsis) مشخص گردید که وضعیت مبلمان شهری در مرکز شهر در وضعیت نامطلوب، پارک آزادی تا حدی مطلوب  و مبلمان محدوده حافظیه از وضعیت مطلوب  برخوردار بوده است.