بررسی مقاومت الکتریکی بتن با تغییرات نسبت شن و ماسه در طرح اختلاط

مقاومت ویژه الکتریکی یکی از موارد آزمایش های کنترل کننده به ویژه موثر در محیط های تحت حملات سولفات به خصوص در شرایط مناطق سواحلی و دریایی خلیج فارس و دریای عمان به حساب می آید، که می توان از این ویژگی به عنوان یک تست غیرمخرب در جهت افزایش عمر سازه های دریایی و صنعتی تحت حملات کلریدی، سولفاتی، کربناتاسیونی و غیره مورد استفاده قرار گیرد. با شناخت بهتر پارامترهای تاثیرگذار می توان هزینه های نگهداری سازه های بتن آرمه را کاهش داده و بر میزان عمر و دوام آن افزود. یکی از روشهای بررسی مقاومت ویژه الکتریکی توسط دستگاه impedance spectroscopy بر روی نمونه های بتنی کاملا اشباع در آب می باشد، که به دلیل سهولت شیوه اجرایی و ساخت دستگاه و ابداع تقریبی این روش در کشورمان، در این پژوهش با ساخت چند نمونه مکعبی بتنی 10×10cm، به بررسی معیارها و پارامترهای تاثیرگذار بر مقاومت ویژه الکتریکی بتن از جمله مواد تشکیل دهنده بتن، توسط دستگاه مذکور برای دو محیط عمل آوری شامل عمل آوری بتن ها در آب معمولی و عمل آوری نمونه های بتنی در محیط سولفاته (محلول سولفات سدیم %5) به صورت آزمایش عملی بر اساس ضوابط استانداردهای ملی صورت می گیرد. نتایج نشان می دهد که با افزایش نسبت شن و ماسه در یک مخلوط سنگدانه ای در نمونه بتنی، با حفظ همپوشانی مصالح سنگی، با افزایش حجم درشت دانه مقاومت ویژه الکتریکی در بتن های دارای وزن مخصوص بالای 2200kg/m³ افزایش می یابد.