بررسی اثر مهار گیرنده رایانیدینی (ryr) بر فعالیت پیس میکری گره سینوسی-دهلیزی و دهلیزی-بطنی سالم و دست نخورده قلب موش

روش بررسی: در طی یک مطالعه تجربی، اثرات رایانیدین بر طول دوره پتانسیل عمل گره های سینوسی-دهلیزی و دهلیزی-بطنی سالم قلب موش مورد بررسی قرار گرفت. ثبت خارج سلولی پتانسیل های عمل توسط دو میکرو الکترود فلزی جداگانه صورت گرفت. از آزمون t زوج و مستقل (بنا به مورد) استفاده شد. اگر p<0.05 بود، تفاوت معنی دار فرض شد.

یافته ها: رایانیدین با غلظت 0.2 و 2 میکرومولار موجب افزایش طول دوره پتانسیل عمل در گره سینوسی-دهلیزی 15.75±46.5 و 21±70 درصد و در گره دهلیزی-بطنی 72.25±163 و 91.25±241 درصد شد. در تمام نمونه ها، فعالیت پیس میکری در اثنای مصرف رایانیدین متوقف نگردیده بود. اثر رایانیدین در دو گره نسبت به حالت کنترل معنی دار بود.

نتیجه گیری: براساس نتایج بدست آمده، می توان بیان کرد که جریان گیرنده رایانیدینی در هر دو گره سینوسی-دهلیزی و دهلیزی-بطنی موجود است و از آنجا که فعالیت پیس میکری با مصرف رایانیدین ادامه داشته و متوقف نگردیده، بنابراین گیرنده رایانیدینی نقش منحصر به فرد و اجباری نداشته است. اثر رایانیدین بر گره دهلیزی-بطنی نسبت به گره سینوسی-دهلیزی به طور معنی داری بیش تر بوده است، این بدین معنی است که نقش گیرنده رایانیدینی در هر دو گره یکسان نیست.