عوامل بازدارنده و تسهیل کننده حمایت از بیمار در تجربیات پرستاران

روش کار: پژوهش حاضر به روش نظریه پایه انجام شد. نمونه های پژوهش شامل 24 پرستار (پرستار بالینی، سرپرستار، و سوپروایزر) بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی ایران بودند. از مصاحبه های نیمه ساختاریافته برای جمع آوری داده ها استفاده شد. کلیه مصاحبه ها ضبط و سپس کلمه به کلمه دست نویس شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از مقایسه مداوم و مطابق با روش استراوس و کوربین (strauss & corbin) صورت گرفت.

یافته ها: در جریان تجزیه وتحلیل داده ها مضامین متعددی پدیدار شدند که عوامل بازدارنده و تسهیل کننده حمایت از بیمار را شرح می دادند. پرستاران شرکت کننده در این تحقیق احساس بی قدرتی، نبود مقررات و دستورالعمل های حرفه ای ملی، عدم پشتیبانی از پرستاران، پزشک سالاری، کمبود وقت، ارتباط محدود، مخاطرات حمایت، وفاداری به همکاران و کمی انگیزه را به عنوان عوامل بازدارنده حمایت از بیمار تعیین کردند. آن چه حمایت از بیمار را در بین پرستاران تسهیل میکرد ارتباط پرستار-بیمار، شناخت و توجه به نیاز بیمار، مسؤولیت پذیری پرستار، پزشک به عنوان همکار و دانش و تجربه پرستار بود.

نتیجه گیری کلی: شرکت کنندگان در این مطالعه معتقد بودند که در شرایط حاضر و با توجه به موانعی که بر شمرده شد، اتخاذ و ایفای نقش حمایت از بیمار در عمل دشوار است. و لذا آنها در هر موقعیت با توجه به نیاز بیمار و برآیند عوامل بازدارنده و تسهیل کننده حمایت، در مورد اعمال نقش حمایت یشان تصمیم می گیرند و در بسیاری از موارد نه به آن چه مورد نظرشان است بلکه به آن چه از دستشان بر می آید بسنده می کنند، که در این تحقیق "حمایت محدود" نامیده شد. لذا برای آن که پرستاران بتوانند نقش حمایتی خود را به طور کامل ایفا کنند، ضرورت دارد تلاش های جمعی و سازمان یافته برای رفع موانع شناسایی شده و تقویت عوامل تسهیل کننده در نظام مراقبت بهداشتی کشور به عمل آید.