بررسی کارایی سناریو جابجایی آب مازاد بین مراکز مصرف به منظور جبران کمبود آب در استان سیستان و بلوچستان

کشور ایران در زمره کشورهای نیمه خشک تا خشک جهان بشمار می آید، لذا طرح های مطالعاتی جامع آب، توسعه منابع آب و مدیریت مصرف با هدف پایداری شرایط اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی در نواحی مختلف کشور، در دست اقدام می باشند. تعریف و اجرای اینگونه طرح ها با هدف تامین زیرساخت های اصلی تامین آب شیرین در بخش های شرب، صنعت و کشاورزی و بمنظور توسعه شاخص های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و زیست محیطی صورت می گیرد. موضوع طرح حاضر نیز در این راستا شکل گرفته و محور اصلی آن، تامین آب با کمیت و کیفیت مطلوب در نوار ساحلی جنوب کشور به عرض تقریبی 100 کیلومتر از خط ساحلی دریا از طریق ارزیابی سیستم های نمک زدایی از آب های شور می باشد. طرح حاضر با عنوان طرح جامع ارزیابی استفاده از سیستم های نمک زدایی (آب شیرین کن) در واقع با هدف بررسی امکان تبدیل آب شور به آب قابل شرب در سواحل جنوب کشور تعریف شده است. هدف اصلی طرح، ارزیابی روش های تامین آب شیرین و سالم برای محدوده جنوبی کشور بوده که منجر به تثبیت و تحقق شاخص های پایداری در استان های کم آب جنوبی کشور می گردد. پروژه حاضر قصد دارد که ضمن به روزآوری مطالعات جمعیتی انجام شده مراکز جمعیتی محدوده طرح در استان سیستان و بلوچستان، تلفیقی از مطالعات نیاز آبی، بررسی منابع آب، پتانسیل و کمبودهای آب را در محدوده های شهری، دهستانی و شهرستانی و در نهایت استان سیستان و بلوچستان ارائه دهد. در روش انتخاب شده برای برآورد کمبود آب شرب شهرستان های تحت پوشش، طرح تامین آب شرب و صنعت نوار ساحلی با استفاده از آب شیرین کن ها، فرض امکان جابجایی و انتقال آب بین مراکز مصرف و بخصوص شهرستان ها پذیرفته شده است. هر چند با انتخاب این شیوه، مقدار آب محاسبه شده که می بایست طی دوره های زمانی تا افق طرح، توسط واحدهای آب شیرین کن تامین شود به علت هزینه بر بودن کاهش یافته است.