نقش گیرنده های آدنوزینی در دوره "تضعیف پس از تشنج" در موش صحرایی

مقدمه: صرع یکی از شایعترین اختلالات سیستم اعصاب مرکزی است که روش درمان قطعی برای آن پیدا نشده است. نشان داده شده است که هر تشنج اثری تضعیفی بر روی تشنج بعدی دارد؛ بنابراین، شناخت دقیق مکانیسم های دخیل در این پدیده می تواند دانش ما را برای یافتن راه کارهای بهتر برای درمان صرع بهبود بخشد. در این تحقیق نقش گیرنده های آدنوزینی a₁ در دوره تضعیفی پس از تشنج در مدل صرعی کیندلینگ آمیگدال مطالعه شد.

روش ها: حیوانات با تحریک الکتریکی آمیگدال کیندل شدند. ابتدا، در گروه های مختلف حیوانات کیندل شده در زمان های مختلف پس از تحریک اول، تحریک دوم اعمال شد و درصد تضعیف کمیت های تشنجی پس از تحریک دوم محاسبه گردید. سپس 1 و 3–دی متیل – 8 - سیکلوپنتیل گزانتین (cpt)، آنتاگونیست اختصاصی گیرنده های آدنوزینی a₁، قبل از تحریک دوم به داخل بطن مغز تزریق شد اثر آن بر درصد تضعیف ناشی از تحریک اول بررسی گردید.

یافته ها: اعمال تحریک دوم در فواصل زمانی 10 و 30 دقیقه پس از تحریک اول کاهش معنی داری در کمیت های تشنجی ایجاد کرد. تزریق cpt با دوزهای 50 و 200 میکرومولار درصد تضعیف کمیت های تشنجی به دنبال تحریک اول را بطور معنی داری کاهش داد. کاهش درصد تضعیف این کمیت ها در زمان های 10 و 30 دقیقه پس از تحریک اول در گروه های دریافت کننده cpt نسبت به گروه دریافت کننده حلال دارو معنی دار بود.

نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق فعالیت آدنوزین اندوژن از طریق گیرنده های a₁ را در ایجاد دوره تضعیفی پس از تشنج نشان می دهد؛ اما با توجه به اینکه مهار گیرنده های a₁ توسط  cptبطور کامل این دوره تضعیفی را از بین نمی برد، عوامل دیگری نیز در ایجاد آن نقش دارند.