ارزیابی گرایش و انگیزه های بیماران زن در جراحیهای زیبایی

مواد و روش ها: تحقیق به روش مقطعی انجام گرفت. کلیه بیمارانی که برای انجام اعمال جراحی زیبایی در این مقطع زمانی به بیمارستان 15 خرداد مراجعه کرده بودند، بررسی شدند و اطلاعات مورد نیاز در فرمهای اطلاعاتی مخصوص ثبت گردید. یافته ها و اطلاعات موجود مورد قضاوت آماری قرار گرفت و نتایج به وسیله آماره های توصیفی و تحلیلی ارایه شدند .

یافته ها: در این پژوهش 75 بیمار بررسی شدند. سن آنها 33±13 سال (حداقل 17 و حداکثر 63) بود. راینوپلاستی (%52) و ابدومینوپلاستی (8%) بیشترین و کمترین اعمال جراحی انجام شده بودند. اصلی ترین منبع ایجاد انگیزه، دوستان، خویشاوندان و همکلاسیها بودند (40%) و کم اهمیت ترین منبع، مجلات و ژورنالها بودند (4%). 10.7% از بیماران عضو هدف خود را خوب و بدون مشکل می دانستند، اما هدف آنها از جراحی بهتر شدن ظاهر یا عملکرد آن بود. منابع ایجاد انگیزه با نوع عمل جراحی و سطح تحصیلات وابستگی نداشت اما با شغل بیماران، وضعیت تأهل و نظر بیمار در مورد عضو هدف وابسته بود .

نتیجه گیری: کسانی که اطلاعات خود را در مورد جراحی زیبایی از طریق وسایل ارتباط جمعی کسب می کنند، دید بهتری نسبت به این رشته داشته و اعمال فوق نزد آنان مقبولیت بیشتری دارد. همچنین محرکهای ایجاد انگیزه برای اعمال جراحی زیبایی در این مطالعه با جوامع دیگر متفاوت بود .