بررسی عملکرد پروتئین های ترمیم کننده عدم تطابق ژنی در پولیپ های اسپورادیک کولور کتال

سابقه و هدف: بیشتر سرطانهای کولون از پولیپ های خوش خیم منشاء می گیرند. با پیشرفت آهسته و مرحله بافت شناسی پولیت های آدنوماتوز و آدنوم serrated به آدنوکارسینوم و سرطان بدخیم تبدیل می شوند. تغییرات ژنتیکی و اپی ژنتیک با مراحل خاصی از پیشرفت پولیپ به آدنوکارسینوم و نیز تغییرات بافت شناسی در سرطان کولون ارتباط دارد. در این مطالعه، با استفاده از رنگ آمیزی immunohistochemistry (ihc) در پولیپ های اسپورادیک کولون وضعیت عملکردی پروتئین های pms2, msh6, msh2, mlh1 بررسی شده است.

مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی کلیه بیماران مبتلا به پولیپ اسپورادیک کولورکتال که در فاصله سالهای 1382 تا 1388 در بخش بیماریهای دستگاه گوارش و کبد بیمارستان طالقانی تهران تحت پولیپوکتومی قرار گرفته اند، بررسی شده اند.

یافته ها: ihc برای pms2, msh6, msh2, mlh1 به ترتیب در 6.8%، 4.5%، 3% و 4.8% موارد غیرطبیعی بود. در تمام موارد pms2 غیرطبیعی، mlh1 نیز غیرطبیعی و در تمام موارد msh6 غیرطبیعی، msh2 نیز غیر طبیعی بود (p<0.001). بین نتایج ihc با جنس، درجه دیسپلازی، نوع پولیپ آدنوماتوز و تهاجم ارتباط معنی داری وجود نداشت. اما بین نتایج ihc با محل پولیپ و سن بیماران ارتباط آماری معنی دار وجود داشت و نیز بین پولیپ های آدنوماتوز و آدنوم serrated از نظر نتیجه ایمونواکتیویتی برای pms2, mlh1 اختلاف آماری معنی دار وجود داشت (p<0.05).

نتیجه گیری: توصیه می شود رنگ آمیزی ihc تنها در پولیپ های آدنوم serrated بخصوص در سمت چپ کولون صورت پذیرد و در سایر موارد بخصوص در سمت راست کولون، انجام این آزمون در مدیریت بیماران احتمالاً کمک کننده نخواهد بود.