ارزیابی شاخص های استرس اکسیداتیو در مغز موش صحرایی پس از مواجهه با پاراکسان

هدف: ارزیابی شاخص های استرس اکسیداتیو در مغز موش صحرایی به دنبال تجویز حاد سه دوز مختلف پاراکسان

مواد و روش ها: موش های آزمایشگاهی نر نژاد ویستار (250-200 گرم) به روش تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند: کنترل، و سه گروه آزمایش (تزریق داخل صفاقی پاراکسان در دوزهای (0.7, 0.35, 0.07 mg/kg. چهار ساعت پس از تزریق، حیوانات با اتر بیهوش و بافت مغز خارج گردید. فعالیت آنزیم های سوپر اکسید دیسموتاز (sod) و کاتالاز (cat)، و میزان گلوتاتیون (gsh) و مالون دی آلدئید (mda) اندازه گیری شد.

یافته ها: به دنبال تجویز پاراکسان، میزان فعالیت آنزیم های cat ,sod در دوزهای 0.35 و 0.7 میلی گرم، به طور معنی دار افزایش یافت. کاهش معنی دار در میزان گلوتاتیون مغز در دوز 0.7 پاراکسان مشاهده شد. میزان مالون دی آلدئید مغز تغییرات معنی دار نکرد.

نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد تجویز حاد پاراکسان موجب افزایش تولید رادیکال های آزاد می گردد. افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و کاهش میزان گلوتاتیون مغز نشان دهنده فعال شدن سیستم دفاعی سلول جهت خنثی سازی رادیکال های آزاد است.