فلسفه تکنولوژی بر مبنای صدرالمتالهین و از منظر هایدگر

هایدگر بین ماهیت تکنولوژی و خود آن تفاوت می نهد. وی ماهیت تکنولوژی را نحوه ای از انکشاف و ظهور  و یا نحوه ای از آشکار کنندگی می شمارد. و این نحوه را در سه دوره مورد بررسی قرار می دهد، پوئیسیس یا فرا آوردن، ابژه ساختن و نظم بخشیدن، یعنی ابژه خاص و ذخیره. وی این دوره سوم را گشتل می نامد. در عصر گشتل آدمی نسبت خود را با وجود فراموش یا حذف کرده است و همین منشاء بی خانمانی، از خود بیگانگی و بحران های گوناگون شده است. هایدگر مخالف تکنولوژی نیست او می خواهد رهیافت و تلقی ما را از نحوه انکشاف آن تغییر دهد. بی شک این تغییر، تغییراتی را در خود آن به دنبال دارد. چندی است جامعه ما نیز شتابان پذیرای تکنولوژی جدید است. اگر پرسش های هایدگر در باب تکنولوژی برای ما نیز قابل طرح باشد بر مبنای حکمت متعالیه می توان گفتگویی بین صدر المتالهین و هایدگر در باب این پرسش ها  مطرح ساخت زیرا وجود و نسبت آدمی با آن برای ملاصدرا اهمیت محوری دارد. ملاصدرا می تواند در مورد انکشاف، ظهور وجود و نسبت آدمی با آن، از خودبیگانگی، سوژه محوری مدرن، جهان بینی عصر مدرن و علیت در فیزیک جدید به استنطاق کشیده شود و ناگفته های خود را در این گفتگو و استنطاق بر ملا سازد.