دستیابی به توسعه پایدار؛ ارزیابی اجتماعی و اولویت بندی سایت دفن پسماند رادیواکتیو به روش maut گروهی

اهمیت و گسترش کنونی مباحث مربوط به توسعه پایدار پروژه ها، بر کسی پوشیده نیست. از اوایل دهه 1990 مفهوم پایداری در تکنولوژی بصورت گسترده در سطوح مختلف جوامع مطرح شده است. استفاده از مفهوم پایداری بیشتر به سه بعد پایداری سیستم های زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی مرتبط است. در این راستا پروژه ها پیش از پیاده سازی توسط نهادهای مربوطه می بایست مورد ارزیابی های مختلفی قرار گیرند تا پروژه از جنبه های گوناگون مورد ارزیابی ریسک ذاتی قرار گیرد و اثرات پیاده سازی پروژه بر نهادهای ذیربط شفاف شود. ارزیابی تکنولوژی می تواند با فراهم کردن اطلاعاتی برای پشتیبانی تصمیم گیری از ریسک های ذاتی در یک فرآیند بکاهد. امروزه هدف از ارزیابی تکنولوژی ایجاد گزینه هایی برای سیاست گذاری در زمینه حل مشکلات اجتماعی و سازمانی مرتبط با تکنولوژی است. یکی دیگر از مقاصد ارزیابی تکنولوژی کمک به توسعه دهندگان تکنولوژی در فهم اثرات بالقوه تکنولوژی، پیامدهای مثبت و منفی آن و کمک به آن ها در کاهش ریسک های مربوط به تکنولوژی است. از جمله پروژه های لازم به ارزیابی، پروژه های مربوط به مدیریت پسماند می باشد و با اینکه ذرات پروژه در راستای تامین ایمنی زیست محیطی و رفاه می باشد، نباید از اثرات پذیرش اجتماعی پروژه در جامعه میزبان، برای دستیابی به توسعه پایدار غافل ماند. در این مقاله به ارزیابی پایداری اجتماعی در انتخاب سایت دفن پسماندهای هسته ای با توجه به شاخص های اصلی پذیرش اجتماعی پروژه پرداخته می شود. سپس به اولویت بندی و تصمیم گیری در مورد انتخاب محل دفن پسماندهای هسته ای با استفاده از روش maut گروهی، که یکی از روش های تصمیم گیری چند معیاره و کاربرد آن در شرایط عدم اطمینان شناخته شده است، پرداخته می شود.