تحلیل نابرابری فضایی خدمات شهری با رویکرد توسعه پایدار (مطالعه موردی: شهرستانهای استان مازندران)

امروزه در کشور ایران، مسئله توزیع نامناسب خدمات عمومی شهری در شهرهای مختلف نگران کننده شده است. یکی از مهم ترین پیامدهای رشد شتابان شهرنشینی و توسعه فیزیکی شهرهای کشور در دهه های اخیر ازهم پاشیدگی نظام توزیع مراکز خدماتی شهری بوده که زمینه ساز نابرابری اجتماعی شهروندان در برخورداری از این خدمات شده است؛ بنابراین هدف اصلی این پژوهش تحلیل نابرابری فضایی خدمات عمومی شهری با رویکرد توسعه پایدارمی باشد؛ در این پژوهش ابتدا اطلاعات و آمار موردنیاز در ارتباط با زیرساخت های مربوط به خدمات شهری در سطح شهرستان های استان مورد مطالعه جمع آوری گردیده و در نرم افزار گسترده excel بانک داده ها تشکیل شد؛ سپس رتبه بندی شهرستان ها از طریق مدل تصمیم گیری چند معیاره topsis تعیین گردید و در نرم افزار arcgis10.3 به صورت نقشه نشان داده شده. در نهایت، نحوه توزیع زیرساخت های خدماتی شهری با استفاده از خود همبستگی فضایی در فضای gis در سطح شهرستان ها تعیین گردید. نتایج تحقیق نشان داد که شهرستان آمل با 769.0 درصد برخورداری جزو برخوردارترین و شهرستان سیمرغ با 034.0 درصد جزو محروم ترین شهرستان از نظر زیرساخت های خدمات شهری در استان مازندران می باشند؛ بنابراین نحوه توزیع زیرساخت های خدمات شهری در سطح استان مازندران به صورت تصادفی بوده است.