ارتباط میان مواجهه با آلودگی هوا و آغاز حملات سندرم حاد قلبی در بیمارستان قلب تهران با روش مورد – متقاطع

شواهد اخیر گویای این مطلب هستند که مواجهه طولانی مدت با آلودگی هوا موجب پیشرفت و تشدید آترواسکلروز، افزایش خطر بیماریهای قلبی- عروقی و مرگ می شود. مواجهات کوتاه مدت ممکن است موجب ترمبوز و حوادث حاد ایسکمیک گردد. از آنجا که این یافته ها ناکامل و متناقضند مطالعات بیشتری مورد نیاز است. این مطالعه به منظور ارزیابی ارتباط میان آلودگی هوا (co,pm10) و پذیرش اورژانسی در بیمارستان به علت سندرم حاد (acs) به صورت یک مطالعه مورد –متقاطع انجام شد. هم چنین در این مطالعه ویژگی های فردی به عنوان تعدیل کننده اثر مورد بررسی قرار گرفت.

روش کار: دویست و پنجاه بیمار ساکن تهران که با تشخیص سندرم حاد قلبی از 15 فروردین تا 20 خرداد 1386 بستری شده بودند تحت مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات فردی از جمله جنسیت، سن، تاریخ بستری، تاریخ شروع علائم، بیماری های همراه (فشار خون، دیابت) و وضعیت سیگار کشیدن افراد در دسترس بود. داده های روزانه و ساعتی آلودگی هوا از شرکت کنترل کیفیت هوا اخذ شد. در این مطالعه فاکتورهای هواشناسی، استرس، فعالیت فیزیکی و روز تعطیل هفته به عنوان متغیر مخدوش کننده در مطالعه وارد شد.

نتایج: ارتباط مثبت معنیداری بین سندرم حاد قلبی و میانگین 24 ساعته مونوکسید کربن (1.34-1.03:ci95%، 1.18=or) به ازای افزایش هر واحد مونوکسید کربن یافته شد ولی ارتباط سندرم حاد قلبی و میانگین 24 ساعته ذرات معلق کوچک تر از 10 میکرون (1.014-0.99:ci95%، 1.005=or) از لحاظ آماری معنی دار نبود. ارتباط میانگین 24 ساعته مونوکسید کربن و سندرم حاد قلبی در سطوح جنس متفاوت بود و زنان حساس تر از مردان (2.26-1.25:ci95%، 1.75=or) بودند ولی ارتباط سندرم حاد قلبی و میانگین 24 ساعته ذرات معلق کوچک تر از 10 میکرون در سطوح متغیرهای تعدیل کننده اثر تغییری نکرد.

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که افزایش میانگین 24 ساعته co باعث افزایش خطر acs می گردد که این خطر برای زنان بیشتر از مردان بود. در این مطالعه هیچ ارتباطی میان acs و میانگین 24 ساعته ذرات معلق کوچکتر از 10 میکرون یافت نشد.