مقایسه تعداد اسپرم های زنده در نمونه های انسانی با استفاده از سه روش؛ تورم هیپواسموتیک v/c assay و ائوزین- نیگروزین: یک مطالعه آزمایشگاهی

زمینه و هدف: تعداد اسپرم های زنده در نمونه سمن (semen) یکی از شاخص هایی است که در بررسی علل ناباروری بایستی مورد توجه قرار گیرد. بسته به شرایط و امکانات هر آزمایشگاه، به ویژه اهداف تشخیصی یا درمانی، یک یا چند روش به کار گرفته می شود. در این مطالعه سه روش ent, vca , host از لحاظ هزینه و امکانات مورد نیاز، دقت تشخیص و زمان لازم جهت انجام این آزمایشات به منظور تعیین ارجحیت نسبت به یکدیگر مقایسه شده اند.

مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، 6 نمونه سمن از داوطلبین سامل مراجعه کننده به آزمایشگاه آندرولوژی بیمارستان هلم شایر انگلستان در سال 1383 مورد بررسی قرار گرفت. از هر نمونه سمن با استفاده از روش percoll gradien، 1 میلی لیتر سوسپانسیون از اسپرم با غلظت 10⁶×5 اسپرم بر میلی گرم تهیه شد. در 4 اپندورف، 180 میکرولیتر از سوسپانسیون ریخته شد. به 3 اپندورف حاوی سوسپانسیون فوق، 0.1 میکروگرم بر میلی لیتر از لیپوساکارید کلامیدیا به حجم 20 میکرولیتر بر میلی لیتر اضافه شد. به اپندورف آخر نیز 20 میکرولیتر بر میلی لیتر از ebss × 1 به عنوان کنترل اضافه گردید. اپندورف ها به مدت 6 ساعت در انکوباتور با دمای 37 درجه سانتی گرادو دی اکسید کربن 5% نگهداری شدند. میزان حیات و مرگ اسپرم ها با سه روش پیش گفت، با استفاده از آزمون های آماری one-way anova ارزیابی قرار گرفت.

یافته ها: میزان مرگ اسپرم در مجاورت 0.1 میکروگرم بر میلی لیتر از لیپوپلی ساکارید کلامیدیا به طور قابل توجهی افزایش یافت [(host، 4.1±35.5%)و (ent 3.9±34.4%) و (vca 3.3±33.8%)، (0.05p<)] اما این افزایش در گروه آزمون نسبت به یکدیگر معنی دار نبود.

نتیجه گیری: چنانچه ارزیابی قابلیت حیات اسپرم فقط جنبه تشخیصی داشته باشد، تکنیک ائوزین- نیگروزین به عنوان روش برتر پیشنهاد می شود. زیرا روشی ارزان، ساده، سریع، سهل الصول و بدون نیاز به امکانات خاص می باشد.