تمایز بن یاخته های جنینی انسان به سلول های مولد انسولین

مقدمه: دیابت نوع i، بیماری خود ایمنی می باشد که در نتیجه تخریب سلول های بتای مولد انسولین ایجاد می شود. از جمله روش های بالقوه درمانی جدید برای درمان این بیماری استفاده از بن یاخته های جنینی انسانی و تمایز آن ها به سمت سلول های مولد انسولین است.

روش بررسی: در این مطالعه از بن یاخته های جنین انسانی (رویان h1) استفاده شد. با استفاده از روش تمایز مستقیم بن یاخته های جنینی بعد از تشکیل اجسام شبه جنینی به سمت سلول های مولد انسولین متمایز شدند به دنبال آن با استفاده از محیط کشت انتخابی، سلول های بیان کننده نستین انتخاب شدند. در مرحله نهایی نیز ابتدا با استفاده از فاکتور ردش فیبروبلاستی (bfgf) سلول های مذکور تکثیر و بعد با افزودن نیکوتین آمید القای تمایز به سوی سلول های مولد انسولین انجام شد. سلول های حاصل مورد ارزیابی ایمونوسیتوشیمی، rt-pcr، سنجش میزان ترشح انسولین با استفاده از رادیوایمونواسی و میکروسکوپ الکترونی گذاره (tem) قرار گرفتند، در مرحله انتهایی سلول های تمایز یافته نهایی به منظور ارزیابی پیوند زیر پوست موش تزریق گردید.

نتایج: ارزیابی ایمونوسیتوشیمی سلول های تمایز یافته وجود سلول های بیان کننده انسولین، گلوکاگون، سوماتوستاتین و پلی پپتید پانکراسی را نشان داد. در ضمن rt-pcr سلول ها، تجلی ژن های بخش اندوکرینی پانکراس را در مرحله نهایی تمایز مشخص نمود. با افزودن گلوکز به محیط کشت، انسولین از سلول های تمایز یافته رها شد. البته با افزایش غلظت گلوکز، میزان رهایش انسولین بیشتر نشد. سلول ها در ناحیه تزریق رگ های خونی تشکیل دادند در مقطع بافت انسولین مثبت مشاهده شد فراساختار سلول های متمایز شده اند دستگاه گلژی، در شبکه آندوپلاسمی دانه دار و گرانول های متعدد را نشان داد ولی ظاهر گرانول ها مشابه گرانول های سلول های بتا نبود.

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که امکان تمایز بن یاخته های جنینی انسانی به سلول های مولد انسولین وجود دارد ولی به مطالعات بیشتری برای تولید سلولی بتای حقیقی نیاز است.