تعیین ژنوتیپ سوش های هلیکوباکتر پیلوری جدا شده از بیماران مبتلا به زخم معده یا بدون زخم معده بر اساس الگوی rflp-pcr ژن های caga و ureab, vaca

مقدمه و هدف: مطالعات نشان می دهند که دلایل تنوع پیامدهای کلینیکی عفونت ناشی از هلیکو باکتر پیلوری ممکن است که به فاکتورهای محیطی و میزبان و هم چنین اختلاف در ژنوتیپ، شیوع یا بیان فاکتورهای بیماریزای وابسته به باکتری مرتبط باشند. بر این اساس هدف از این مطالعه تعیین پراکندگی ژنوتیپ های مختلف فاکتورهای اصلی بیماریزایی  ureab, vaca, cagaدر سوش های هلیکوباکتر پیلوری جدا شده از بیماران دارای عفونت معده بدون زخم و بیماران دارای زخم معده بود.

روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی 65 سوش هلیکوباکتر پیلوری که 35 سوش آن ها از بیماران دارای عفونت معده بدون زخم و 30 سوش آن ها از بیماران دارای زخم معده جدا شده بودند با روش rflp-pcr مورد مطالعه قرار گرفتند.

نتایج: شیوع ژن vaca در سوش های جدا شده از بیماران دارای زخم نسبت به بیماران فاقد زخم بصورت معنی داری (0.05(p<، بیشتر بود. در rflp ژن caga دوالگوی متفاوت دیده شد. الگوی  β با سه باند در هر دو گروه بیماران فراوانی بیشتری داشت. هضم آنزیمی منجر به تولید یک الگوی کاملاً یکنواخت در 83.33% از سوش های دارای  vaca جداشده از بیماران دارای زخم شد. این الگو با حالت زخم دار بیماری از نظر آماری مرتبط بود. آنالیز پلی مرفیسم های ureab10 الگوی قابل افتراق را مشخص کرد که الگوی ureab 5a شایعترین الگو در تمام سوش ها بود (47.61%). برای ژن های ureab, caga هیچ ارتباطی بین الگوهای خاص  dna و حالت کلینیکی بیماری مشاهده نشد.

 نتیجه نهائی: اگرچه در بیماران مورد بررسی حضور ژن caga ممکن است که فاکتور خطری برای ایجاد حالت زخم دار بیماری نباشد اما به نظر می رسد که وجود یک ژنوتیپ یکسان vaca با افزایش خطر ایجاد زخم همراه است. در نهایت علیرغم وجود درجه بالائی از تنوع ژنومی در ژن ureab الگوهای محافظت شده ای از dna در منطقه ما انتشار دارند.