تاثیر حمل و نقل بر کاربری های شهری با رویکرد توسعه پایدار نمونه موردی: شهر ساری

هدف از این پژوهش تاثیر حمل و نقل بر کاربرهای شهری با رویکرد توسعه پایدار در شهر ساری است. کاربری زمین، ساماندهی مکانی و فضایی فعالیت ها و عملکردهای شهری براساس خواسته ها و نیازهای جامعه شهری است. برنامه ریزی کاربری اراضی، علم تقسیم زمین و مکان برای کاربردها و مصارف مختلف زندگی است. کاربری های شهری بر حسب نوع فعالیت مستقر در آن موجب جذب و تولید سفر می شوند که به وسیله یک مد حمل و نقل یا ترکیبی از انواع مد های حمل و نقل انجام می گردد. شبکه معابر شهری امکان دسترسی به کاربری های شهری را تسهیل و انواع وسایل نقلیه امکان جابجایی آسان را فراهم می نماید. توسعه پایدار در حوزه حمل و نقل با رویکرد های کاهش مصرف سوخت، تغییر در فن آوری خودرو و کاهش آلایندگی های سوخت خودرو شناخته شده است. تأثیر مباحث مرتبط با توسعه ی پایدار در برنامه ریزی کاربری اراضی به کاهش استفاده از سطح اراضی و حفظ و توسعه ی فضای سبز و محیط زیست طبیعی منتهی شده است.  با توجه به اهمیت برنامه ریزی کاربری اراضی و در کنار آن حمل و نقل جهت تأمین نیازمندی های فعالیت های کاربری اراضی، اطلاع از میزان تقاضای حمل و نقل با توجه به کاربری ها از اساسی ترین موارد در برنامه ریزی است، چرا که بدون آگاهی از این عوامل، برنامه-ریزی درست امکان پذیر نخواهد بود. در این پژوهش  میزان تولید و جذب سفر کاربری های مختلف شهر ساری مورد بررسی قرارگرفته است. با توجه به اطلاعات گرد آوری شده از کاربری ها که در شهر ساری انتخاب شده اند، نسبت به بررسی ارتباط میان تقاضای سفرکاربری ها با ویژگی های مختلفی مانند مساحت زیربنای خالص و ناخالص آن ها، تعدادپرسنل، کارکنان و... اقدام گردید. در نهایت مشاهده گردید هر کاربری دارای یک نوع جذب سفر مشخص می باشد و بسته به نوع کاربری میزان این سفرهای کم با زیاد می گردد. بدین ترتیب با ایجاد کاربری های جاذب سفر با توجه به چرخه کاربری و حمل و نقل، میزان تردد در اطراف کاربری نیز افزایش یافته و میزان تسهیلات حمل و نقلی مورد نیاز نیز افزایش می یابد. این تحقیق، روش توصیفی – تحلیلی است و بر روش های عمومی توصیف اطلاعات و تحلیل مولفه ها مبتنی خواهد بود. با توجه به زمینه های مطرحه، سطح وسیعی از تحقیقات جهت تحقیق اسنادی و گردآوری اطلاعات در قالب مطالعات کتابخانه ای می گنجد.