مدل ارتقاء مدیریت hse جهت کاهش تأخیرهای ناخواسته در پروژه های عمرانی با استفاده از روش الگوریتم ژنتیک

امروزه میزان سرمایه گذاری در حوزه عمران شامل پروژه های کلان ملی و پروژه های کوچک شهری و روستایی بسیار چشم گیر بوده و هر ساله بخش زیادی از بودجه کشور در این حوزه صرف می شود. عموماً اغلب این پروژه ها در زمانی که برای آن ها برنامه ریزی شده است به اتمام نرسیده و دچار تأخیرات ناشی از حوادث و خسارات می شوند. هدف از انجام این تحقیق، شناسایی پارامترهایی بود که نه تنها اهمیت زیادی در hse دارند، بلکه باعث کاهش قابل ملاحظه ای در تأخیرات ناخواسته در پروژه های عمرانی می شوند. به همین منظور ابتدا عناصر و اجزاء اصلی سیستم مدیریت ایمنی بر اساس مطالعات کتابخانه ای شناسایی شدند. در ادامه، عناصر اصلی سیستم طبقه بندی گردیده و سپس با طراحی یک پرسشنامه، اهمیت این عناصر و اجزاء شناسایی گردید. پرسشنامه ها در اختیار کارکنان صنعت ساخت قرار گرفت و آن ها در این پیمایش مشارکت نمودند. بر اساس داده های به دست آمده از پرسش شوندگان، مجموعه ای از پارامترها با بیشترین تأثیر در hse جهت کاهش تأخیرات در پروژه های عمرانی از میان پارامترهای مؤثر در hse از طریق بهینه سازی چندهدفه به کمک الگوریتم ژنتیک به دست آمدند. نتایج تحقیق نشان داد که هشت عامل تعامل تیم ایمنی با کارگران، آموزش پرسنل و اپراتور ماشین آلات، نظارت و بازرسی مستمر، بیمه، جانمایی صحیح ماشین آلات و تجهیزات، تعمیر و نگهداری و استفاده از ماشین آلات به روز و استاندارد، استفاده از نیروهای ماهر و آموزش دیده، و در نهایت، انتخاب پیمانکاران واجد صلاحیت. بیش ترین تأثیر را دارند.