ارزیابی و امکان سنجی توسعه گردشگری شهری با رویکرد آسایش اقلیمی (مطالعه موردی، شهر قزوین)

گردشگری به عنوان بزرگ ترین، امن ترین و پایدارترین صنعت در دنیای امروز محسوب می گردد که به علت ایجاد تعاملات فرهنگی نقشی فراتر از رونق اقتصادی را در جهان امروز بازی می کند. کارکردهای چندگانه ی گردشگری جایگاه رفیع همراه با روند روزافزون را برای این صنعت در محاسبات بین المللی به همراه آورده است. در این میان گردشگری شهری که با محوریت مکان های تاریخی، فرهنگی، علمی و تفرجگاهی شکل گرفته است، جایگاهی ویژه در صنعت گردشگری را به خود اختصاص داده است. شهر قزوین با توجه به پیشینه و سیر تاریخی خود از توان های چشم گیری در ایجاد و رونق گردشگری شهری برخوردار است. مقاله پیش روازنظر هدف تحقیق از نوع کاربردی است واز نظر روش اجرا توصیفی-تحلیلی است که در راستای شناخت و معرفی توانمندی های فوق صورت پذیرفته است. با توجه به شرایط اقلیمی شهر قزوین، مقاله حاضر برآن است تا روزها و بازهی زمانی برخوردار از آسایش دمایی برای گردشگران علاقهمند به بازدید از جاذبه های گردشگری شهر قزوین را معرفی نماید. در این راستا از مدل نرم افزاری pet و نمودار مسیر خورشید در محیط نرم افزار reyman بهره گرفته شده است. تلفیق یافته های به دست آمده از نرم افزار فوق با یافته های برآمده از مدل های دستی (مثل کوین و دمارتن) چهره اقلیمی شهر قزوین را از منظر آسایش دمایی برای جذب گردشگر به خوبی معرفی نموده است. یافته های فوق نشان داد که مناسب ترین بازه ی زمانی برای جذب گردشگر شهری در قزوین ماه های آغازین فصل بهار می باشد که از 62 روز مورد مطالعه، 36 روز نسبت به مابقی روزها مناسب تر برای گردشگری است. در راستای بهره مندی از توانمندی گردشگری فوق در زمینه ی گردشگری شهری، مکان ها و فضاهای گردشگر پذیر در قالب نقشه و نمایش فضایی معرفی گردیده است. زمینه های فوق در دو موضوع مکان های تاریخی و فضاهای اکوتوریستی مورد مطالعه و معرفی قرار گرفته است.