فرهنگ وحی، خاستگاه علوم انسانی و تحوّل آن؛ با الهام از الگوی همایش زیارت پیاده اربعین

علوم انسانی در مبانی هستی شناختی، معرفت شناختی، انسان شناختی، ارزش شناختی و روش شناختی خود وابسته به فرهنگ است. به همین دلیل علوم انسانیِ مبتنی بر فرهنگ یک جامعه، نمی تواند برای جامعه ای با فرهنگی دیگر کاربرد داشته باشد؛ و این نقض غرض علوم انسانی خواهد بود. فرهنگ مشترک و اصیل نوع بشر، فرهنگ فطرت است و دین اسلام و فرهنگ وحیانی آن، شکوفاشده ی فطرت می باشد. ابتنای علوم انسانی بر فرهنگ وحی می تواند ثمربخشی علوم انسانی را تضمین نماید. جامعه ی زوّار پیادهی اربعین حسینی، بهترین شاهد و الگوی عملی از تحقّق اهدافی است که علوم انسانی برای نیل آن ها تلاش می نماید. آرامش خاطر، رضایت مندی، نشاط، هدفمندی، تهذیب اجتماعی و... از مفاهیم ایده آل علوم انسانی است که به جهت تبلور فرهنگ وحی بر محوریّت تولّی و تبرّی حجّت خدا، در همایش راهپیمایی اربعین تحقّق یافته اند. با مهندسی معکوس این پدیده، می توان پایه های نظری و مبانی فرهنگی نوینی برای تکوین و تدوین علوم انسانی استخراج نمود.