اسطوره ماه و مار و رابطه آن دو با باروری در اساطیر ملل

اساطیر در میان ملل جایگاهی ویژه و خاص دارند در واقع برای پی بردن به ادبیات یک ملت و فرهنگ و اندیشه آن، باید اساطیر آن هارا مورد بررسی قرار داد. اساطیر همواره نزد ملل مقدس بوده اند و اسطوره هایی که منشأ نفرینش بودند تقدس آن ها افزونی می یافت و دو اسطوره ماه و مار از این قبیل هستند که در بعضی ملل مانند ایران باستان و بالخصوص ایلامی ها و در استرالیا و آفریقا مورد پرستش قرار می گرفتند. در بسیاری از ملل چین ژاپن، هند، ایران، نفریقا، استرالیا، نمریکا و بین النهرین به اسطوره ماه و مار و رابطه آن دو با باروری اعتقاد داشتند. در میان تمامی اساطیر، اسطوره باروری از پربسامدترین و مهم ترین اسطوره ها به شمار می رود. ماه و مار نامیرا هستند و تجدید حیات می کنند و این حیات را به دیگر عناصر جهان منتقل می کنند و سبب رشد گیاهان و جانوران می شوند و در معنایی فراخ تر و بالاتر سبب باروی می گردند و این ویژگی خاص آن ها در بعضی ملل سبب بر آن شده که به پرستش و ستایش آن ها روی آورند. ماه که آفرینش از آن آغاز می گردد در ابتدا اوست که سبب به وجود آوردن بشر و سبب رشد نباتات می گردد زیرا آب در آن قرار دارد و باران از ماه سرچشمه می گیرد و در مقامی دیگر مار نماد و جلوه ای از ماه است که از ویژگی های ظاهری و باطنی ماه برخوردار است و ژرف ساخت و روساخت آن به طور کامل شبیه ماه است و شمار حلقه ایش به تعداد شب هایی است که ماه دیده می شود و مانند ماه تجددی حیات می کند و سبب باروری می شود.