اعمال حق شفعه در فروش اجزاء آپارتمان

اخذ به شفعه از اسباب قهری تملک در فقه و حقوق ایران است که در معاملات غیرمنقول و با تحقق شرایط قانونی امکان توسل به آن برای شفیع فراهم می شود. اشتراک در مالکیت مشاعی اموال غیرمنقول و مشترک بودن مالکیت ممر و مجری در فقه امامیه از عوامل پیدایش حق شفعه است. در فقه عامه علاوه بر این دو، مجاورت دو ملک (همسایگی) نیز از اسباب دیگر تحقق حق شفعه شمرده می شود. با توجه به افزایش جمعیت و نیاز روزافزون به مسکن، ساخت و استفاده از آپارتمان و خرید و فروش آن نیز بین مردم روز به روز رونق بیشتری یافته است. هم چنین تنوع نیاز ساکنین و مجاورین باعث انجام معاملات مربوط به اجزاء آپارتمان مانند انباری و پارکینگ شده است. مالکیت مشاعی آپارتمان در عرصه و اعیان و اشتراک در مالکیت ممر (راهرو، لابی و آسانسور) و مجرا (لوله های آب و تأسیسات) فرض استفاده از حق شفعه در معاملات آپارتمان و اجزاء آن را محتمل ساخته است. پژوهش حاضر درصدد اثبات حق شفعه در فروش واحدهای آپارتمانی و نیز فروش اجزاء آن است. لیکن با توجه به ضوابط مقرر در قانون تملک آپارتمان ها و آیین نامه اجرایی آن و نیز دستورالعمل تفکیک آپارتمان ها، اعمال حق شفعه در فروش آپارتمان ها نسبت به سایر معاملات اموال غیرمنقول از محدودیت بیشتری برخوردار است و مصادیق کم تری دارد.