خلاء امکان ورزش اجباری به عنوان جایگزین مجازات کودکان بزهکار

اطفال، همواره به عنوان بخش مهمی از بدنه جامعه مطرح بوده اند. این قشر آسیب پذیر ممکن است به دلایل مختلفی تحت عنوان بزه کار درگیر ارتکاب جرائم مختلف شود. به دلیل شرایط خاص جسمی و روحی ایشان، قانون گذار باید باحساسیت بیش تری نسبت به برخورد با آنان اقدام کند. برخورد نامناسب و اعمال مجازات های ناروا قطعا در سرنوشت و آینده این نیروی کار کشور، تاثیری سو خواهد داشت. لازمه برخورد بجا با این قشر، تصویب و اجرای قوانین مناسب است. قوانینی که با ریزنگری و دقت فراوان و مشورت با اهالی فن، به تصویب رسیده باشد و توانایی اصلاح این بزه کاران (به تعبیری خرد) را داشته باشد. جهت دستیابی به این مهم، پیش بینی مجازات های مناسب اصلاح گر، راهکاری موثر می باشد. قانون گذار در سال 92 اقدامات نسبتا موثری در این راستا صورت داد، من جمله در نظر گرفتن مجازات های جایگزین حبس، در برخورد با بزهکاران. فصل دهم قانون مجازات که به مجازات ها و اقدامات تامینی اطفال اختصاص دارد، طیفی از اقدامات قابل اعمال برای اطفال بزهکار در نظرگرفته است. در این نوشتار عقیده بر این است که این اقدامات موثر ولی ناکافی است و افزودن اقدامات خلاقانه دیگر نظیر «ورزش اجباری» بسیار راه گشاخواهد بود.