توسعه پایدار شهری و حقوق شهروندی

از قرن بیستم به بعد، جامعه شهری، به تعریف مدرنی از انسان و جهان پرداخت. طی این سال ها، انسان به عنوان موجود ذیحقی شناخته شده که توانایی اداره امور اجتماعی را دارد. به نظر می آید که شکل گیری توسعه پایدار شهری (توسعه اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی مستلزم شناخت کامل از حقوق شهروندی است. که حقوق شهروندی دارای حوزه های مدنی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی می باشد که مشارکت همه این حوزه ها است. در فیزیک مفهومی توسعه پایدار شهری، امر پایداری را می توان در حوزه های گوناگونی مشاهده نمود: پایداری در شکل گیری محله، خط و مشی های توسعه و اجرای برنامه های توسعه شهری که می توان گفت این حوزه ها در حقوق شهروندی ارکان هستند. می توان اذعان داشت که ریشه توسعه پایدار شهری با توسعه ناموزون شهری، ساختاری است و در راستای توسعه بایستی علت انسانی را در عدم تحقق حقوق شهروندی جستجو نمود. که حق شهروندان می باشد که در توسعه پایدار شهری خود از حقوق شهروندی یکسانی برخوردار گردند. بر این اساس لازم است. مکانیسم های توسعه پایدار شهری برای نیل به حقوق شهروندی ارائه کنیم. ضمن اینکه شکل گیری فرهنگ سیاسی موافق با دموکراسی و حقوق شهروندی از رهگذر گفتگوی شهری امکان پذیر می گردد که در این مقاله چگونگی این موارد را مورد بررسی قرار گرفته شده است.