اهمیت مطالعات آینده پژوهی در برنامه ریزی مسکن

در آغاز هزاره سوم فرآیند برنامه ریزی از مفاهیم پیش بینی و کشف آینده عبور کرده و به حوزه آینده پژوهی با هدف معماری آینده مطلوب قدم برداشته است. در این شیوه برنامه ریزی، شناسایی عوامل مؤثر بر وضعیت آینده برنامه ریزی ها و در نظر گرفتن عدم قطعیت های بحرانی و نیز برنامه ریزی برای رویارویی مؤثر با آن ها از بروز چالش ها جلوگیری خواهد کرد. این مقاله بر اساس روش کتابخانه ای و اسنادی به بحث در ارتباط با اهمیت مطالعات آینده پژوهی در فرآیند برنامه ریزی مسکن می پردازد. نتایج حاکی از آن است که رویکرد موجود در نظام برنامه ریزی مسکن مبتنی بر روش های سنتی است. از آن جا که در این رویکرد آینده بر اساس رویدادهای گذشته تحلیل می شود، ظهور چالش ها و مسائل مختلف در عرصه برنامه ریزی مسکن دور از انتظار نیست. لذا تغییر رویکرد برنامه ریزی از اکتشافی به هنجاری و تحلیل مؤلفه های تأثیرگذار در برنامه ریزی مسکن اقشار کم درآمد و دخالت دادن آن ها در این فرآیند می تواند از بروز چالش های پیش رو در عرصه برنامه ریزی مسکن اقشار کم درآمد جلوگیری کند.