نقش معارف و متون دینی در هویت کودکان

از همان لحظات آغازین، زندگی یک کودک با پرورش جسمی و روحی او، آینده و سرنوشت او نیز رقم می خورد. کودک برای اینکه بتواند انسانی مستقل، اجتماعی، تکامل یافته و دارای صفات و ملکات نیکو شود، نیاز به تعلیم و تربیت شایسته دارد. یکی از راهکارهای تعلیم و تربیت کودکان براساس متون دینی می باشد. هم چنین داستان ها همواره منعکس کننده دیدگاه انسان درباره جهان و عوامل ناشناخته پیرامون او و وسیله انتقال و آموزش آداب و سنن، اعتقادات و تاریخ یک نسل به نسل هاى دیگر بوده است. با داستان نه تنها مى توان انسان را با میراث هاى فرهنگى و آداب جامعه خود و جهان آشنا ساخت و قدرت تفکر او را پرورش داد، بلکه مى توان زمینه خود سازى و جامعه سازى را در او برانگیخت؛ همچنین در آموزش عبارات دینی و مذهبی که نامأنوس با ذهن کودک هستند، ارائه الگوهای مناسب قرآنی به کودک، ایجاد محبت نسبت به شخصیت های قرآنی، تهذیب اخلاق و عبرت آموزی از مواردی هستند که داستان های قرآنی در کودکان ایجاد می کند. داستان های قرآنی حاوی مسائل اساسی فلسفی (هستی-شناسی، شناخت شناسی و ارزش شناسی) هستند که می توانند به عنوان محتوای تأمل برانگیز مورد توجه قرار گیرند؛ از این رو در این مقاله به بررسی تأثیر معارف و متون دینی بر هویت کودکان بر اساس مدل لیپمن، پرداخته شده است.