افزایش بهره وری در آموزش و پرورش با رویکرد روانشناسی مثبت نگر

در دستگاه آموزش و پرورش که هدف آن تربیت و تعلیم نسل آینده است و به جهتی در فراهم سازی نیروی کار آموزش دیده نیز عمل می نماید، عناصر و عوامل چندی تاثیرگذار و نقش آفرین هستند. آموزش دادن به کارکنان در زمینه های مختلف می تواند موجب افزایش کارایی، بهره وری و رضایت شغلی افراد شود. بهره وری تلاشی برای زندگی بهتر افراد جامعه و فلسفه و دیدگاهی مبتنی بر استراتِژی بهبود مهم ترین هدف سازمان را تشکیل می دهد که اگر با رویکرد مثبت نگری همراه شود، می تواند منجر به بهبود بهره وری در سازمان شود و موجب می شود نیروی انسانی بهتر فکر کند بیندیشد بیافریند نوآوری کند و نگرش سیستمی پیدا کند. جهت دستیابی به این مهم پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر روانشناسی مثبت نگر بر افزایش بهره وری در آموزش و پرورش انجام شد. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و ازنظر روش گردآوری داده ها، توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان آموزش و پرورش (دبیران و مدیران) شهر بندرلنگه می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و فرمول کوکران، نمونه ای به حجم 196 نفر انتخاب گردید. داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد انگیزش درونی چویی و همکاران؛ سرمایه روانشناختی لوتانز و خلاقیت عابدی گردآوری و با استفاده از رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری و نرم افزار spss بررسی شدند. نتایج پژوهش بیانگر آن بودکه در سطح اطمینان 59% مثبت نگری بر بهره وری  کارکنان اثر مثبت و معناداری دارد. ازسوی دیگر، مثبت نگری نقش به سزایی بر بهره وری کارکنان ایفا می کند. بنابراین به منظور بهبود بهره-وری کارکنان، باید به انگیزش درونی و سرمایه های روانشناختی و خلاقیت  توجه بیشتری مبذول گردد.