پیش بینی نگرش به روابط خارج از چهارچوب ازدواج بر اساس احساس تنهایی در زوجین شاغل در ادارت شهر بندرعباس

در دوران معاصر روابط زوجین ایرانی در معرض تغییرات ساختاری قرار گرفته و دگرگونی و پراکندگی بسیار در آن مشاهده می شود. که این امر میتواند به نوبه خود مشکلاتی را در منظومه خانواده ایجاد نموده و حتی آن را به سمت فروپاشی سوق میدهد (عامری، نوربالا، اژه ای و رسول زاده،1382). هدف از انجام این پژوهش پیش بینی نگرش به روابط خارج از چهارچوب ازدواج بر اساس احساس تنهایی، در زوجین شاغل در ادارات شهر بندرعباس بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود.  جامعه آماری زوجین شاغل در ادارات شهر بندرعباس در سال 1396 بودند. نمونه پژوهش شامل فرد کارمند (76زن 74مرد) بود که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. و به مقیاس های احساس تنهایی (selsa-s) دی توماسو، برانن و بست (2004) و مقیاس نگرش به روابط خارج از چهارچوب ازدواج  مارک واتلی (2008) پاسخ دادند. یافته ها: برای تحلیل داده ها از رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که بین احساس تنهایی با گرایش به روابط خارج از چهارچوب ازدواج  رابطه مثبت و معنا دار وجود دارد و همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه همزمان  نشان داد ابعاد رمانتیک و خانواده پیش بینی کننده قوی تری برای گرایش به روابط خارج از چهارچوب ازدواج  بودند. نتیجه گیری: روابط صمیمانه همواره با پیامدهای سلامت بهتر ارتباط داشته و روابط صمیمی تر ارتباط را قوی تر می سازد افرادی که از  فقدان دلبستگی عاطفی یا رابطۀ صمیمی و نزدیک با یک فرد (شریک زندگی) رنج می برند، بیشتر گرایش به روابط خارج از چهارچوب ازدواج  دارند. چنین افرادی از اضطراب، دلتنگی، ناامنی، تهی بودن، غم و اشتیاق برای برقراری یک رابطۀ صمیمانه رنج می برند که همین عوامل باعث می شود که این افراد در محیطی خارج از خانه و خانواده به ارضای نیازهای خود بپردازند.