از تکثرگرایی تا آزاد اندیشی و وحدت نظر در نگاه شمس تبریزی

مقاله از تکثرگرایی تا آزاد اندیشی و وحدت نظر در نگاه شمس تبریزی

عرفان و الزامات معنایی و شناختی آن در حوزه معرفت و عمل همواره مورد توجه، استناد و کاربرد بسیاری از عالمان اهل تحقیق بوده است. پژوهش در مبانی عرفانی و معنی شناسی در منابع ادبی و عرفان زبان فارسی به وفور دیده می شود، اما این تعالیم کم تر به حوزه کاربرد اجتماعی و حیطه های جهان شمول تمدن ساز رسوخ و نفوذ کرده است. در همین حوزه، شناسایی مفهوم فراگیر و عملیاتی آزاد اندیشی که در آثار عرفانی و به خصوص در تعلیمات گسترده شمس در قالب مقالات وی به شکل مستقیم و اشاره به زواایا و لوازم آن پرداخته شده، موضوع مورد پژوهش در این مقاله است. روش تحقیق تحلیلی- توصیفی است. با مورد مداقه قرار دادن زوایا و افق های بینشی شمس تبریزی و در پی آن مولانا در مثنوی، نگارندگان این پژوهش را بر آن داشت که حول رهیافت های نظری عارفان و عالمان این حوزه به اصلاح بینشی و عملکردی مشکلات اجتماعی و فردی در رسیدن به وحدت معنی و عمل با گوشه چشمی به مفاهیم تکثرگرایی و آزاد اندیشی، به تفکر تئوریک بپردازند.