نقش خودابرازی و مهارت حل مسأله اجتماعی در پیش بینی سازگاری اجتماعی دانشجویان دختر خوابگاهی دانشگاه تبریز

مقاله نقش خودابرازی  و مهارت حل مسأله اجتماعی در پیش بینی سازگاری اجتماعی دانشجویان دختر خوابگاهی دانشگاه تبریز

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش خودابرازی و مهارت حل مسأله اجتماعی در پیش بینی سازگاری اجتماعی دانشجویان دختر خوابگاهی دانشگاه تبریز صورت گرفت. این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود که از جامعه دانشجویان دختر دانشگاه تبریز، 100 نفر به روش در دسترس انتخاب و با پرسشنامه های هوش هیجانی بار-آن و سازگاری اجتماعی بل مورد اندازه گیری قرار گرفتند. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه (مدل همزمان) نشان داد که همبستگی ترکیبی خودابرازی و مهارت حل مسأله اجتماعی با سازگاری اجتماعی، 44.0 بوده و در پیش بینی سازگاری اجتماعی، خودابرازی(b=0.31)   و مهارت حل مسأله اجتماعی(b=0.21)   نقش مثبت  و معنی دار دارند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که سازگاری اجتماعی، روابط متقابل افراد بوده و ابراز وجود، قلب روابط بین فردی و عامل اصلی ارتباطات بین فردی سالم است، لذا برخورداری از توانایی ابراز احساسات، باورها و افکار و دفاع از مهارت های سازنده از یکسو و توانایی تشخیص و تعریف مشکلات و تحقق راه حلهای مؤثر و مفید در روابط متقابل افراد از سوی دیگر می تواند موجب افزایش سازگاری اجتماعی آنها گردد.