نقش تحمل پریشانی، کارآمدی شخصی و دلایل زندگی در پیش بینی راه های کنار آمدن در بین معتادین در حال ترک شهر ارومیه

مقاله نقش تحمل پریشانی، کارآمدی شخصی و دلایل زندگی در پیش بینی راه های کنار آمدن در بین معتادین در حال ترک شهر ارومیه

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش تحمل پریشانی، کارآمدی شخصی و دلایل زندگی در پیش بینی کنار آمدن با خود در بین معتادین در حال ترک شهر ارومیه انجام شد .

روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. نمونه مورد مطالعه شامل 120 نفر از معتادین در حال ترک در سال 97 بودند که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. پرسشنامه های مورد استفاده شمل پرسشنامه تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، 2005)، پرسش نامه مقابله ی (بلینگر و موس، 1981)، پرسشنامه دلایل زندگی (لینهان و همکاران، 1983) و پرسشنامه خودکار آمدی عمومی (شرر، 1982) بود. داده های حاصل از پزوهش با استفاده از آزمونهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری با شیوه گام به گام تحلیل شد.

یافته ها: نتایج نشان داد که رابطه تحمل پریشانی با کنارآمدن مساله مدار، مثبت و معنادار و با کنارآمدن هیجان مدار، معکوس و معنادار است. رابطه کارآمدی شخصی با کنار آمدن مساله مدار، مثبت و معنادار است؛ همچنین، رابطه کارآمدی شخصی با کنارآمدن هیجان مدار معنادار نبود. رابطه دلایل زندگی با کنار آمدن با خود  به غیر از مولفه ترس از خودکشی مثبت و معنادار بود. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد که تحمل پریشانی، کارآمدی شخصی و دلایل زندگی به ترتیب به طور معنی داری می توانند کنار آمدن با خود را پیش بینی کنند.

 نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که متغیرهای تحمل پریشانی، کارآمدی شخصی و دلایل زندگی، می توانند میزان بالایی از کنار آمدن با خود را در شرایط ناگوار تبیین نمایند و توجه به آنها در بهداشت روانی، ضروری می باشد.