بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (act) بر بخشش و تاب آوری زنان دارای تعارض با همسر مراجع کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز

بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (act) بر بخشش و تاب‌آوری زنان دارای تعارض با همسر مراجع کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز

هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (act) بر بخشش و تاب‌آوری زنان دارای تعارض با همسر، مراجع کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز بود. پژوهش حاضر، از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون بود. جامعه‌ی آماری پژوهش، شامل تمامی زنان دارای تعارض با همسر، مراجع کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز در سال 1398- 1399 بود که از بین آن‌ها نمونه‌ای به روش در دسترس شامل 24 نفر انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (12 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. سپس، پرسشنامه‌های بخشش رای و همکاران 2001 و مقیاس تاب‌آوری کانر و دیوید سون2003 توسط هر دو گروه تکمیل گردید. برای گروه آزمایش، 10 جلسه ی 90 دقیقه ای هفتگی برنامه ی درمان  مبتنی بر پذیرش و تعهد (act) اجرا شد ولی گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله ای دریافت نکرد.

پس از گردآوری داده‌ها، به‌منظور تجزیه‌وتحلیل آن‌ها از تحلیل کواریانس چندمتغیره (mancova) در نرم‌افزار25spss- با سطح معناداری (p≤ 0.05) استفاده شد. نمرات میانگین بخشش در گروه آزمایش و کنترل در پیش آزمون به ترتیب 30.21 و 34.45 و در پس آزمون به ترتیب 58.26 و 31.32 و نمره ی تاب‌آوری در گروه آزمایش و کنترل در پیش آزمون به ترتیب 44.24 و 43.85 و در پس آزمون به ترتیب 68.17 و 43.64 بود ازاین‌رو می‌توان گفت که افزایش میانگین در دو متغیر بخشش و تاب‌آوری در گروه آزمایش وجود دارد. مداخله‌ی به‌کاررفته باعث افزایش میزان بخشش و تاب‌آوری در زنان دارای تعارض با همسر، مراجع کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز گردیده است.