اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر طرحواره درمانی هیجانی بر نشخوار فکری و تداوم هیجانی در مادران کودکان کم ‎توان ذهنی

اثربخشی گروه‌ درمانی مبتنی بر طرحواره‌ درمانی هیجانی بر نشخوار فکری و تداوم هیجانی در مادران کودکان کم ‎توان ذهنی

امروزه مادران کودکان کم‎توان ذهنی دارای مشکلات هیجانی بسیاری هستند. بنابراین هدف از پژوهش حاضر اثربخشی گروه‌درمانی مبتنی بر طرحواره‌درمانی هیجانی بر نشخوار فکری و تداوم هیجانی مادران کودکان کم‎توان ذهنی بود. این پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‎آزمون- پس‎آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه مادران دارای کودک کم‎توان ذهنی کمتر از پانزده سال، شهرستان اردبیل در بهار سال 1399 بود. با مراجعه به اداره بهزیستی شهر اردبیل از بین مراکز توانبخشی و مدارس استثنایی به روش نمونه‌گیری خوشه‎ای چند مرحله، 4 مرکز و مدرسه انتخاب شد و تعداد 40 نفر از خانواده‎های کودکان مبتلا به اختلال کم‎توان ذهنی را به روش نمونه‎گیری تصادفی ساده و همخوان با ملاک های ورودی پژوهش و متمایل به شرکت در درمان از مرکز بهزیستی شهرستان اردبیل انتخاب کرده و مادران خانواده به صورت گمارش تصادفی در دو گروه، آزمایش (20=n) و کنترل (20=n) قرار گرفتند.

گروه آزمایش، 10 جلسه، طرحواره‌درمانی هیجانی گروهی را دریافت کرده اما گروه کنترل دریافتی نداشتند. اعضای دو گروه به مقیاس طرحواره‎های هیجانی لیهی(2002) قبل و پس از درمان پاسخ دادند. برای تحلیل داده‎ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که اثربخشی گروه‎درمانی مبتنی بر طرحواره‌درمانی هیجانی بر نشخوار فکری (0.01>p) و تداوم هیجانی (0.01>p) معنی‎دار است. به‌عبارت دیگر این درمان باعث کاهش معنادار در نمرات متغیر‌های نشخوار فکری و تداوم هیجانی در مادران کودکان کم‎توان ذهنی مورد مطالعه در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد. به‌طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که طرحواره‌درمانی هیجانی می‌تواند به‌عنوان یک درمان موثر در اصلاح بسیاری از طرحواره‌های هیجانی مادران کودکان کم‌توان ذهنی مورد توجه قرار گیرد.