اثربخشی آموزش مهارت ‏های مثبت ‏اندیشی با تاکید بر قرآن و آموزه‏ های اسلامی بر سرسختی روان‏شناختی، خوددلسوزی و تصویر بدنی در مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس

اثربخشی آموزش مهارت ‏های مثبت ‏اندیشی با تاکید بر قرآن و آموزه‏ های اسلامی بر سرسختی روان‏شناختی، خوددلسوزی و تصویر بدنی در مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس

سابقه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس یا ام.اس شایع‏ترین بیماری ناتوان‏کننده بزرگسالان است که به‌‏علت فرایند التهابی میلین‏ زدای سیستم عصبی‏ مرکزی اتفاق می‏ افتد و تاثیر زیادی بر کیفیت زندگی این بیماران می‏ گذارد. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت ‏های مثبت ‏اندیشی با تاکید بر قرآن و آموزه ‏های اسلامی بر سرسختی روان‏شناختی، خوددلسوزی و تصویر بدنی در مبتلایان به ام.اس انجام شده است.

روش کار: این پژوهش نیمه‌‏آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون و گروه گواه با مرحله پیگیری است. جامعه آماری تمام بیماران مبتلا به ام‌.اس بودند که طی سال 1398 به بیمارستان میلاد شهر تهران مراجعه‏ کرده بودند. از میان جامعه آماری تعداد 40 نفر به‏‌شیوه دردسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در گروه های آزمایش (20 نفر) و گواه (20 نفر) قرار گرفتند. جمع آوری داده ها با استفاده از چک‌لیست اطلاعات جمعیت‌شناختی و پرسش‏نامه روابط چندبُعدی خود-بدن، پرسش‏نامه خوددلسوزی و پرسش‏نامه سرسختی روان‏شناختی اهواز انجام شد. در گروه آزمایش، آموزش مهارت ‏های مثبت ‏اندیشی با تاکید بر قرآن و آموزه ‏های اسلامی در 10 جلسه (دو جلسه 1 ساعته در هفته) اجرا شد. پس از پایان آموزش از گروه ها پس آزمون گرفته شد. تحلیل داده‌ ها با روش های آمار توصیفی و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر انجام شد. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.

یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که مداخله‏ آموزشی مثبت ‏اندیشی توام با آموزه ‏های اسلامی بر افزایش سرسختی روان‏شناختی و خوددلسوزی گروه آزمایش در مرحله پس آزمون تاثیر مثبت و معنی داری داشت. بین میانگین نمرات تصویر بدنی دو گروه نیز در مرحله پس‏ آزمون تفاوت معنادار بود (0.05>p). این اثربخشی در دوره پیگیری نیز پابرجا بود.

نتیجه‌گیری: برآیندهای این پژوهش نشان داد که مداخله‏ آموزشی مثبت ‏اندیشی توام با آموزه ‏های اسلامی می ‏تواند برای بهبود وضعیت روان‏شناختی مبتلایان به ام.اس کارساز ‏باشد و پژوهشگران و درمانگران می‏ توانند از این رویکرد برای بهبود رفتارهای ارتقادهنده سلامت در بیماران مبتلا به ام.اس استفاده کنند.