تبیین نقش تعدیل گر خودشیفتگى مدیرعامل در رابطه بین قدرت کمیته حسابرسى و ارزیابى ریسک حسابرسان

تبیین نقش تعدیل گر خودشیفتگى مدیرعامل در رابطه بین قدرت کمیته حسابرسى و ارزیابى ریسک حسابرسان

ارزیابی ریسک بخشی جدایی ناپذیر از هر کار حسابرسی است و درک مشتری و محیط کنترلی آن هسته اصلی ارزیابی ریسک حسابرسان مستقل برای یک حسابرسی با کیفیت بالا است. به طور خاص، به عنوان بخشی از ارزیابی محیط کنترلی واحد تجاری، انتظار می‌رود حسابرسان (1) مشارکت افراد مسئول حاکمیت شرکت، به ویژه هیئت مدیره و کمیته حسابرسی واحد تجاری و (2) فلسفه، سبک عملکرد و لحن مدیریت واحد تجاری را ارزیابی نمایند.

هدف این تحقیق تبیین نقش تعدیل گر خودشیفتگى مدیرعامل در رابطه بین قدرت کمیته حسابرسى و ارزیابى ریسک حسابرسان می‌باشد. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش علی همبستگی می‌باشد. جامعه آماری تحقیق کلیه شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار در بازه زمانی 5 ساله 1395 الی 1399 بوده است که از طریق نمونه‌گیری حذف سیستماتیک در مجموع شرکت مورد مطالعه قرار گرفتند.

برای آزمون فرضیه های تحقیق از مدل رگرسیون تعمیم یافته و داده های ترکیبی استفاده شد. یافته های تحقیق نشانداد قدرت کمیته حسابرسی رابطه منفی و معنی داری با ریسک حسابرسی، معیار تاخیر در گزارش حسابرسی و اظهار نظر ابهام درتداوم فعالیت دارد همچنین خودشیفتگی مدیرعامل رابطه منفی بین قدرت کمیته حسابرسی و ریسک حسابرسی، معیار تاخیر درگزارش حسابرسی را کاهش می دهد؛ بنابراین خودشیفتگی مدیران عامل ویژگی است که اثربخشی کمیته حسابرسی را کاهش می دهد و حسابرسان در ارزیابی ریسک شرکت ها با مدیران عامل خودشیفته حتی با وجود کمیته حسابرسی قوی خطر حسابرسی بالاتری را برآورد می نمایند.