میانجیگری کیفری نهادهای پیراقضایی

میانجیگری کیفری نهادهای پیراقضایی

نهادهای پیراقضایی، تأسیساتی هستند که با استفاده از کمک جرم شناسان از جمله مددکاران اجتماعی با روش های درمانی و کلینکی نقش بسزایی در اصلاح و درمان بزهکاران دارند. توجه به این نهادهای بالینی و همچنین سایر نهادهایی که جنبه قضایی آنها کمتر نمود دارد، در نزد سیاست گذاران کیفری ایران مغفول مانده بود.

قانون گذار در قانون مجازات اسلامیدر موارد خاصی به حضور مددکار اجتماعی و مأموران مراقبت و الزام به حضور نزد آنها تأکید می کند. حتی در مواردی، اظهار نظر در خصوص پرونده و صدور رأی از سوی قاضی را منوط به گزارش مددکاران اجتماعی نموده است. نهادهای بالینی مانند مددکاری اجتماعی می توانند به قدری قابلیت داشته باشند که سرنوشت یک پرونده را با اظهار نظرها و گزارش های دقیق خود تغییر داده و در واقع امکان صدور آرای متناسب و دقیق را فراهم نمایند.

در این نوشتار سعی بر آن است تا جایگاه مأموران پیراقضایی به طور تحلیلی در قانون مجازات اسلامی و به طور خلاصه در قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 مورد بررسی قرار گیرد. لذا ضمن تحسین مقنن به دلیل پذیرش رویکرد اصلاح و درمان در این دو قانون، باید پذیرفت که صرف تعیین این نهادها راهگشا نخواهد بود. زین رو، سعی می شود تا راه کارهای مناسب جهت جلوگیری یا خروج از برخی از مشکلات احتمالی داده شود. هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش و جایگاه نهادهای پیراقضایی در نظام دادرسی کیفری اطفال می باشد. نهادها و تاسیسات پیراقضایی با تکیه بر یافته های علمی و جرم شناختی و استفاده از دانش پیشرفته امروزی، در پی شناخت استعدادها و توانایی های بزهکار و همچنین نقاط ضعف و کاستی های شخصیت بر می آیند.