تبیین مولفه های مؤثر در برنامه ریزی شهر حساس به آب

مقاله تبیین مولفه‌ های مؤثر در برنامه‌ ریزی شهر حساس به آب

در دهه ‌های اخیر شاهد رشد سریع و روزافزون جمعیت شهرها و افزایش سریع شهرنشینی بوده‌ایم. یکی از مشهورترین عوارض توسعه سریع شهرنشینی در کشوری مثل ایران، پیدایش پدیده‌ های زیست ‌محیطی بوده است. یکی از مهم‌ ترین چالش های امروز شهرهای ایران موضوع آب شهری است، چالشی که می ‌تواند بحرانی جدی بیافریند. یکی از جدیدترین رویکردها در برابر بحران آب شهری، هم از جهت کم ‌آبی و هم پرآبی، رویکرد شهر حساس به آب است. شهر حساس به آب، جایی است که در آن محیط مصنوع و محیط طبیعی در تعادل باشند. در این‌گونه شهرها محیط ‌زیست طبیعی و ساختمانی در توازن قرار دارند. دانشمندان مدیریت پیشرفته منابع آب بنا به‌ ضرورت و به ‌منظور حل این مشکل شیوه ‌ای را برای مدیریت منابع آب پیشنهاد نمودند که تأمین حداکثری منافع متضاد همه ذینفعان را امکان ‌پذیر سازد. این روش چندبخشی، هماهنگ، چند رشته‌ای، مشارکتی، انعطاف‌پذیر و شفاف را اصطلاحاً «برنامه‌ ریزی و طراحی شهری حساس به آب» می‌نامند. پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی و تحلیلی مؤلفه‌ های شهر حساس به آب را تبیین و جایگاه آب در فرایند برنامه ‌ریزی و طراحی شهری، در بستر پارادایم شهر حساس به آب مشخص می‌ نماید.