بررسی وضعیت تراکم در بسترهای ماسه ای مقاوم سازی شده با ژئوتکستایل

به منظور افزایش ظرفیت باربری بسترهای ماسه ای سست، اغلب از مسلح کننده های ژئوسنتیکی نظیر ژئوتکستایل استفاده می شود. عموماً به هنگام مدل سازی فیزیکی این بسترها، تراکم نسبی یکسانی برای کل لایه ها در نظرگرفته می شود که این امر طراحی را غیراقتصادی می نماید. در این مقاله نتایج حاصل از مدل سازی فیزیکی این بسترها در حالت خشک و با تراکم نسبی متفاوت در بین لایه های تسلیح شده به لحاظ ظرفیت باربری مورد مقایسه و بررسی قرار می گیرد. در این آزمایش ها تراکم نسبی حدود 75% برای بستر و تراکم های 75%، 65%، 55%، 45% و 35% برای لایه های مسلح شده ی خاکریز ماسه ای انتخاب شده است. مدل در ابعاد 80×100×100 سانتی متر ساخته و با نوعی ژئوتکستایل یافته نشده مسلح می گردد. ظرفیت باربری نیز به کمک آزمایش بارگذاری صفحه ای دایروی به قطر 20 سانتی متر مورد کنترل قرار می گیرد.