• بررسی تزریق پذیری مصالح سنگی نابرجا و ارائه راهکارهای عملیات تزریق در آبگیر سد دز

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1392/07/24
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1392/07/24
    • تعداد بازدید: 1160
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
     امروزه پیشرفت مهندسی ژئوتکنیک در بهبود و اصلاح خواص فیزیکی و مقاومتی خاک و سنگ، امکان اجرای سازه های آبی (سازه آبگیر) را بر روی زمین های سست بویژه با مصالح نابرجا در صورت در نظر گرفتن تمهیداتی ویژه ای جهت پایدارسازی و آببندی بستر آن ها، میسر نموده است. از آن جا که وجود آب در چنین زمین هایی برای پایداری سازه و ایجاد یک فونداسیون محکم برای سازه آبگیر مشکل ایجاد می کند، محدود نمودن نشت آب از الزامات طراحی و اجرا می باشد. بنابراین پس از شناسایی ساختار زمین شناسی، نسبت به طراحی پرده آببند، متناسب با سازه و عملکرد آن اقدام می گردد. عملیات تزریق روشی است که در آن مخلوط آب و سیمان همراه با سایر افزدونی ها با اعمال فشار به درون درز وشکاف های توده سنگی و یا خاک به منظور کاهش نفوذپذیری و آب بندی، تحکیم و تقویت ساختار زمین شناسی گستره ی مورد نظر، تزریق می گردد. محل احداث سازه آبگیر سد دز در استان خوزستان در مسیر تونل آب بر در 26 کیلومتری شمال شهر دزفول بر روی کنگلومرای نابرجا و در زیر آن لایه گلسنگ واقع گردیده است. دو مشکل اساسی که در این پروژه وجود دارد، اولاً کنگلومرای نابرجا بایستی بستر مناسب برای سازه آبگیر باشد و ثانیاً از آن جا که این سازه در کنار دریاچه سد قرار گرفته، باید نشت آب به درون سازه در حین اجرا و بعد از آن محدود گردد. تزریق آزمایشی به منظور شناسایی پارامترهای موثر در طراحی پرده تزریق نظیر نسبت آب به سیمان، فشار مناسب و شناخت رفتار مصالح طبیعی (خاک و یا سنگ) در تزریق و میزان تزریق پذیری آن ها صورت گرفته است. در ادامه با استفاده از نتایج تزریق های آزمایشی،اطلاعات زمین شناسی مهندسی و مکانیک سنگی منطقه طرح مناسب تزریق ارائه می شود.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها