رذایل اخلاقی در دیوان اشعار اوحدی مراغه ای

رذایل اخلاقی در دیوان اشعار اوحدی مراغه ای

ضرورت بازیابی هویت فرهنگی مقوله بسیار مهمی است که تمامی ملّت های جهان باید نسبت به آن احساس مسئولیت نمایند و برای هویت دار کردن نسل های امروزی، ارتباط علمی و فرهنگی و... را بین نسل ها به وجود آورند و به ویژه ملّت هایی که گذشته درخشانی داشته اند، وظیفه بسیار سنگین و خطیری نسبت به این امر مهم دارند. تحلیل آثار و عقاید و بازتاب اندیشه و انعکاس فکری دانشمندان، عالمان و بزرگان و ادیبان باعث احیای تمدّن و فرهنگ ملّی و بعضاً فرا ملّی می شود.

این مهم میسر نخواهد شد، الا به وسیله پژوهشگران و محققان که برای به جا آوردن حقوق معنوی پیشینیان، به کاوش در مکتب فکری آنها بپردازند و شاهراه حیاتی سعادت بشر را در آثار و اندیشه های آنان کشف نمایند و این شیوه ای است که باعث هدایت نسل ها می شود. لذا با توجه به اهداف فوق، پژوهش حاضر به شیوه تحلیلی- توصیفی و گرد آوری اطلاعات از دیوان شعر اوحدی مراغه ای و استخراج اشعاری که حاوی مضامین تعلیمی و اخلاقی بوده اند، تدوین شده است.

از نتایج این پژوهش چنین بر می آید که این شاعر دارای مکتب فکری خاصی می باشد و با بنیان دانشگاه اندیشه به علوم مختلف اشراف داشته اند و با زایش اندیشه خلّاق ، نابغه روزگار خود و الگوی ماندگاری در تاریخ، برای جهان بشریت شده است. دیگر این که رویکرد های تعلیمی و تربیتی در شعر این شاعر؛ از جمله نکوهش رذایل اخلاقی باعث شده است سخن و کلامش هرگز رنگ کهنگی به خود نگیرد. دستاورد دیگر این پژوهش بیانگر این است که ادبیات، هنر لفظ گردانی واژه ها در قالب شعر و داستان یا حکایت و طنز نیست، بلکه معرف مکاتب فکری بزرگ و خردمندانه ای است که می تواند راهنمای جهان بشریت باشد و علم و هنر تلفیقی ورود به دنیای علوم دیگر است و آن را می توان به اب العلوم و یا ام العلوم تعبیر کرد؛ زیرا تمامی دانش ها و علوم دیگر برای عرضه خود و ایجاد روابط علمی و انسانی ، نیازمند دانش زبانی ادبیات هستند.