• پل عابر پیاده به عنوان یک فضای گمشده شهری (نمونه موردی: پل عابر پیاده ترمینال کاوه اصفهان)

    نویسندگان :
    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1394/01/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1394/01/01
    • تعداد بازدید: 2579
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    در آستانه هزاره سوم فضاهای عمومی شهری به عنوان مکان سوم که نقش اساسی در برقراری تعاملات اجتماعی ایفا می نمایند مورد توجه جدی قرار گرفته است. پس از حضور اتومبیل در عرصه شهرها، فضاهای عمومی به یکباره عمده کارکرد گذشته خویش را از دست داد و چالشها و مفاهیم جدیدی مطرح گردید. از جمله این مفاهی فضای گمشده شهری بود. فضاهای گمشده شهری از نظر اجتماعی غیرفعال اند. در بسترهای محیطی امروز فضاهای بی شکل و ضدفضاهایی مانند پل های عابر پیاده را نیز می توان فضاهای گمشده شهری نامید. حیات مدنی در فضاهای شهری ایران، بخصوص در مسیرها، نظیر سایر کشورهای در حال توسعه، به دلیل تحمیل مدرنیزاسیون از بالا، تقابل تاریخی با سنت و ماحصل مدرنیته ای ناتمام، کم رنگ و فاقد سرزندگی و نشاط است. فضاهای شهری که به عنوان بطن حیات اجتماعی و شهری امروزی مطرح اند، دارای ابعاد مختلفی می باشند. حضور و فعالیت شهروندان در عرصه های همگانی، ضامن بقای حیات مدنی و حس شهروندی است که به واسطه فضاهای شهری گسترش و تجلی می یابد. می توان گفت ارتقای حیات مدنی شهرها مستلزم تقویت نقش عابران پیاده در فضاهای شهری است. این نوشتار از روش تحقیق «توصیفی- تحلیلی» هم چنین با جمع آوری اطلاعات در بستر مطالعات میدانی استفاده نموده است. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد پل عابر پیاده به دلیل فرم و ویژگی های سازه ای در صورت باز طراحی می تواند علاوه بر تامین ایمنی به عنوان اولین هدف، یک نشانه شهری نیز باشد. از طرفی چون پل عابر پیاده یک مسیر است خود در تصویر ذهنی شهروندان جایگاه ویژه ای دارد. سایت مورد نظر در مجاورت پایانه مسافربری برون شهری اصفهان قرار گرفته و بر همین اساس به عنوان اولین و یا آخرین فضایی که مسافر شهر اصفهان در آن حضور در فضای شهری این شهر را تجربه می کند می تواند اهمیت بیشتری یابد.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین ژورنال ها