مقایسه ی تغذیه ی خوراکی زودرس و روش متداول در جراحی های دستگاه گوارش فوقانی

روش بررسی: در این مطالعه 52 بیمار که تحت آناستوموز معدی روده ای یا آناستوموز صفراوی روده ای در دستگاه گوارش فوقانی قرار گرفته بودند به طور تصادفی به یکی از دو گروه، با تغذیه ی خوراکی زودرس و روش متداول تقسیم شدند. برای تمام بیماران زمان خروج لوله ی بینی معدی، میزان تحمل به شروع تغذیه ی خوراکی، ایلئوس، تهوع، استفراغ، زمان اولین دفع گاز، مدت زمان بستری پس از جراحی، رضایت مندی بیماران و عوارض ثبت شد.

یافته ها: متوسط زمان شروع تغذیه ی خوراکی به ترتیب 5.87±1.32, 2.04±0.19 روز در گروه با تغذیه ی خوراکی زودرس و روش متداول بود. 24 بیمار (92.3 درصد) در گروه زودرس و 21 بیمار (91.3 درصد) در گروه روش متداول به شروع تغذیه ی خوراکی تحمل نشان دادند. مدت زمان بستری در بیمارستان به دنبال جراحی در روش زودرس 5.62 و در روش متداول 8.04 روز بوده است. 24 نفر (92.3 درصد) از گروه روش تغذیه ی خوراکی زودرس که دو روز پس از جراحی آغاز شده بود، راضی بودند. 13 بیمار (56.5 درصد) در گروه روش متداول از تاخیر در شروع تغذیه ی خوراکی ناراضی بودند.

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تغذیه ی خوراکی زودرس در جراحی دستگاه گوارش فوقانی بی خطر است و در مقایسه با روش متداول سبب کاهش زمان اولین دفع گاز یا اجابت مزاج، استفاده از سرم، مدت زمان بستری و در نتیجه کاهش هزینه های بیمارستانی می شود.