سنجش تراکم استخوانی در زنان 69-20 ساله بندر بوشهر

استئوپروز یکی از مشکلات بهداشتی جهان امروز است. اندازه گیری تراکم معدنی استخوان bmd بهترین عامل پیشگویی کننده شکستگی و روش dxa بهترین روش اندازه گیری تراکم معدنی استخوان است. تعیین تراکم استخوانی و یافتن شیوع استئوپروز در جامعه ما را در اتخاذ تدابیر بهینه در پیشگیری و کنترل این «پدیده خاموش قرن» یاری خواهد داد. این مطالعه جهت سنجش تراکم معدنی استخوان در زنان 69-20 ساله بندر بوشهر و یافتن شیوع استئوپروز بر مبنای bmd طراحی و اجرا شده است. تعداد 588 نفر از زنان 20-69 ساله بندر بوشهر با در نظر گرفتن معیارهای خروج افراد از مطالعه، به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از 13 منطقه جمعیتی شهر بوشهر انتخاب شدند و به روش dxa در سه منطقه فمور (گردن، تنه و اینتر تروکانتریک) و ستون فقرات (l2-l4) تحت انجام دانسیتومتری قرار گرفتند. در مورد هر فرد اطلاعات دموگرافیک، مصرف دخانیات و فعالیت فیزیکی، میزان کلسیم و ویتامین d دریافتی روزانه، شاخص توده بدنی و whr ارزیابی شدند. میانگین تراکم معدنی استخوان در ناحیه ستون فقرات (0.171 +-) 1.005 گرم بر سانتیمتر مربع و در ناحیه استخوان ران (0.147 +-) 0.794 گرم بر سانتیمتر مربع بود و تراکم معدنی استخوان در هر دو منطقه فوق الذکر با افزایش سن کاهش می یافت (p<0.0001). استئوپروز و استئوپنی در جمعیت مورد مطالعه با افزایش سن نیز افزایش می یافت (p<0.0001). شیوع استئوپنی و استئوپروز در ناحیه ستون فقرات در زنان 69-20 ساله بندر بوشهر به ترتیب 23.9 درصد و 3.2 درصد و در ناحیه استخوان ران به ترتیب 16.5 درصد و 1.5 درصد به دست آمد. از میان عوامل بررسی شده، دو عامل سن یائسگی و شاخص توده بدنی (bmi) با استئوپروز و استئوپنی ارتباط معنی داری داشتند (p<0.001). در یک نتیجه گیری کلی، شیوع استئوپروز و استئوپنی بر اساس سنجش چگالی توده استخوانی در جمعیت زنان 69-20 ساله بندر بوشهر از سایر جمعیت های گزارش شده در آمریکا، اروپا و تهران کمتر است.