بررسی ارتباط رفتارهای بهداشتی و رضایت از زندگی در سالمندان مراجعه کننده به کانون های فعال بازنشستگان

مقدمه: افزایش سریع تعداد جمعیت سالمندان، مساله بهداشت، سلامت و تامین آسایش آنان را در جامعه با ابعاد تازه ای مطرح نموده است. بنابراین رضایت زندگی از موارد مهمی است که باید به آن پرداخته شود. ارتباط تنگاتنگی بین سلامت جسم و روان و رضایت از زندگی وجود دارد. در این میان رفتارهای بهداشتی به عنوان یکی از معیارهای تعیین کننده سلامت شناخته شده است.

هدف: تعیین ارتباط رضایت از زندگی و رفتارهای بهداشتی سالمندان مراجعه کننده به کانون های بازنشستگی شهر رشت در سال 1387.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی همبستگی است که تعداد 320 نفر عضو کانون بازنشستگان شهر رشت در آن شرکت کردند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای سه قسمتی شامل مشخصات دموگرافیک، رضایت از زندگی و رفتارهای بهداشتی بود که از طریق مصاحبه جمع آوری شد. اطلاعات از طریق نرم افزار آماری (version 15) spss و آمار توصیفی و استنباطی (آزمون کای دو) تجزیه و تحلیل شد.

نتایج: بر اساس یافته ها میانگین امتیاز رفتارهای بهداشتی 13.6±92.5 بود که 55.6 درصد افراد رفتارهای بهداشتی مطلوب داشتند. میانگین امتیاز رضایت از زندگی 7.31±20.19 بود که تنها 46.6 درصد افراد راضی بودند. رضایت از زندگی و رفتارهای بهداشتی ارتباط معنی دار آماری داشتند (p=0.000). ارتباط دو زندگی 7.31±20.19 بود که تنها 46.6 درصد افراد راضی بودند. رضایت از زندگی و رفتارهای بهداشتی ارتباط معنی دار آماری داشتند (p=0.000). ارتباط دو متغیر رضایت از زندگی و رفتارهای بهداشتی بر حسب متغیرهای سن (p=0.002)، میزان تحصیلات (p=0.01)، ترکیب خانواده (p=0.002) و گروه شغلی (p=0.002) مستقیم و معنی دار بود.

نتیجه گیری: با توجه به ارتباط بین رفتارهای بهداشتی و رضایت از زندگی به نظر می رسد که می توان با آموزش، آگاهی های لازم به افراد سالمند و برنامه ریزی برای ارتقای رفتارهای بهداشتی سالمندان، رضایت از زندگی آنان را افزایش داد.